കുറ്റബോധം 11 [Ajeesh] 218

അവളുടെ മുൻപിൽ ഞാൻ വെറും തൃണം ആയിപ്പോയി…
ശിവൻ വിറക്കുന്ന വാക്കുകളോടെ പറഞ്ഞു…
” നീ മാത്രമല്ല… ഇതിൽ നമ്മളെല്ലാവരും തെറ്റുകാരാണ്… ”
എന്തുതന്നെയായാലും ഒരു ദിവസം നമുക്ക് അവളുടെ മുൻപിൽ അത് സമ്മതിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടി വരും… ”
ശിവൻ നിസ്സഹായതയോടെ നിന്നു…
” പരിശുദ്ധി എന്ന വാക്കിന് നമ്മളൊക്കെ കല്പിച്ചു കൊടുത്ത അർത്ഥം എത്രത്തോളം അർത്ഥശൂന്യമാണ്… ”
അവളെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ പോയിട്ട് മുൻപിൽ നിൽക്കാൻ പോലും ഉള്ള അർഹത നമുക്കൊന്നും ഇല്ല…
ശിവൻ തന്റെ മനസ്സിലെ ചിന്തകൾ ഓരോർന്നൊരൊന്നായി പുറത്തേക്ക് തള്ളി…
” തോൽപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു അവൾ നമ്മളെ …. ”
തോൽപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു…. ”
ശിവൻ സോഫയിൽ തല ചായ്ച്ച് കിടന്നു…
ഭാസ്‌ക്കരൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി…
രേണുക കട്ടിലിൽ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
” നാളെ എന്റെ മോളോട് എന്ത് പറയും… ”
രേണുക ഭാസ്കരന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
” എന്തിനാ ദൈവം എന്റെ മോളെ ഇങ്ങനെ ദ്രോഹിച്ചത്… ”
ഭാസ്കരൻ തന്റെ സങ്കടം പുറത്തു കാണിച്ചില്ല…
” അതെല്ലാം നമുക്ക് നാളെ നോക്കാം…” ഇപ്പൊ നീ കിടക്ക്…
നേരം ഇരുട്ടായി…
ഭാസ്കരൻ തന്റെ ഭാര്യയെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി…
അയാൾ അവർക്ക് സമീപം കിടന്നു…
ഒരു നിമിഷം അയാൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു…
” നാളെ എല്ലാം അറിയുമ്പോൾ… അവൾക്ക് അത് താങ്ങാനുള്ള കരുത്ത് കൊടുക്കണേ ഈശ്വരാ…
അവളെ ജീവിതത്തിൽ തളർത്തി കളയരുത്… ”
അയാളുടെ അടഞ്ഞകണ്ണുകളിൽ നിന്നും അനുസരണയില്ലാതെ കണ്ണീർ പുറത്ത് ചാടി…
ഉദയസൂര്യൻ ചക്രവാളം നീക്കി പുറത്തുവന്നു…
ജനൽപ്പാളികൾക്കിടയിലൂടെ സൂര്യപ്രകാശം കണ്ണിൽ വന്ന് പതിച്ചപ്പോൾ ശിവൻ അലസതയോടെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു… തന്റെ ദേഹത്ത് ആരോ വിരിച്ചു വച്ച പുതപ്പ് മാറ്റി അയാൾ ആ സോഫയിൽ എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്നു…
അലങ്കോലമായി കിടന്നിരുന്ന താടി അയാൾ പതിയെ മാടിയൊതുക്കി… ” എന്റെ മോള് എഴുന്നേറ്റോ ആവോ???”