ലഹരി [വേദ] 373

“മ്മ്… മ്മ്മ്…”

അവൻ എന്തൊക്കെയോ മുരളുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു വശം ചുവന്നു തടിക്കുന്നതുവരെ നുകർന്നശേഷം, അവൻ മുഖം തിരിച്ചു. നനഞ്ഞ കവിൾ അവളുടെ മറ്റേ മുലയിൽ ഉരസി.

അവളുടെ കൈകൾ അവന്റെ തോളിലെ നനഞ്ഞ ഷർട്ടിൽ മുറുകി, നഖങ്ങൾ മാംസത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. വേദനയോ ലഹരിയോ എന്നറിയാത്ത ഒരവസ്ഥയിൽ അവളുടെ ശരീരം പുറകോട്ട് വില്ലുപോലെ വളഞ്ഞു.

അവന്റെ ഒരു കൈ, സ്വതന്ത്രമായ മറ്റേ മുലയിൽ പിടിമുറുക്കി. മാംസളമായ ആ ഭാഗം അവൻ വിരലുകൾക്കിടയിലിട്ട് കശക്കി. വേദനിപ്പിക്കുന്നത്ര ശക്തിയോടെ അവൻ ഞെരിച്ചു.

“അമ്മേടെ… പാല്…” അവൻ ലഹരിയിൽ പുലമ്പി.

അവന്റെ പരുക്കൻ താടിരോമങ്ങൾ അവളുടെ മൃദുവായ തൊലിയിൽ ഉരഞ്ഞ് അവിടെയും ചുവന്ന പാടുകൾ വീണു. ഓരോ തവണ അവൻ മുലക്കണ്ണിൽ കടിച്ച് വലിക്കുമ്പോഴും, അവളുടെ കാലുകൾ തറയിൽ അടിച്ച് പിടഞ്ഞു. ഒഴിഞ്ഞ ബക്കറ്റ് അവളുടെ കാലുതട്ടി ദൂരേക്ക് തെറിച്ചുപോയി. ആ ഒച്ച പോലും അവർക്കിടയിലെ വന്യമായ ആ നിമിഷത്തെ മുറിച്ചില്ല. അവളുടെ ശ്വാസഗതി വല്ലാതെ ഉയർന്നു, നെഞ്ച് വേഗത്തിൽ താഴുകയും ഉയരുകയും ചെയ്തു, അത് അവന്റെ മുഖത്തുള്ള അമർത്തൽ ഒന്നുകൂടി കൂട്ടാനേ സഹായിച്ചുള്ളൂ.

തലയ്ക്കുള്ളിൽ ആരോ ഇരുമ്പു ചുറ്റിക കൊണ്ട് ആഞ്ഞടിക്കുന്നത് പോലെ. അതായിരുന്നു അവൻ്റെ ആദ്യത്തെ ഓർമ്മ. കണ്ണ് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ജനലഴിയിലൂടെ അരിച്ചെത്തിയ വെയിൽ സൂചിമുന പോലെ കൃഷ്ണമണിയിൽ കുത്തിക്കയറി.

അവൻ ഞരക്കത്തോടെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു. ഉണങ്ങിയ നാവ് അണ്ണാക്കിൽ ഒട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു. തൊണ്ട വരണ്ട് വിണ്ടു കീറുന്നതുപോലത്തെ ദാഹം.