ലഹരി [വേദ] 373

തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് ഒരു ഞരക്കം പോലെ ആ വാക്കുകൾ പുറത്തു വന്നു.

“സോറി… അമ്മേ…”

നാവ് കുഴഞ്ഞ്, ഉമിനീരിൽ കുതിർന്ന, വ്യക്തതയില്ലാത്ത വാക്കുകൾ. അവന് തലയുയർത്താൻ പോലും ത്രാണിയില്ലായിരുന്നു. അവൻ അവളുടെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന മാറിടത്തിലേക്ക് മുഖം കൂടുതൽ അമർത്തി. വിയർപ്പിൽ കുതിർന്ന ബ്ലൗസിനും സാരിത്തുമ്പിനും മുകളിലൂടെ, മദ്യത്തിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധമുള്ള അവന്റെ ഉഷ്ണശ്വാസം അവളുടെ നെഞ്ചിലെ തൊലിയിൽ നേരിട്ട് തട്ടി.

അതൊരു മാപ്പുപറച്ചിലായിരുന്നില്ല; തോൽവിയുടെ ദയനീയമായ ശബ്ദമായിരുന്നു അത്. ബ്ലൗസിനു മുകളിലൂടെ അവന്റെ കുറ്റിത്താടി അവളുടെ മാംസത്തിൽ ഉരസി. ആ വേദന അവളിലൊരു വിറയലുണ്ടാക്കി.

അവന്റെ സോറിക്ക് അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. പല്ലുകൾ കൂട്ടിയിടിച്ച് ഞെരിച്ചുകൊണ്ട്, തളർന്നു തൂങ്ങിയ അവന്റെ ഭാരമേറിയ ശരീരം അവൾ കുളിമുറിയിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചു. അവന്റെ കാലുകൾ തറയിൽ ഉരഞ്ഞു; ജീൻസിന്റെ മെറ്റൽ ബട്ടൺ ടൈലുകളിൽ തട്ടി കരകര ശബ്ദമുണ്ടാക്കി.

കുളിമുറിയുടെ നനഞ്ഞ, വഴുവഴുപ്പുള്ള തറയിലേക്ക് അവൾ അവനെ തള്ളിയിട്ടു. തണുത്ത ടൈലിൽ അവൻ ഒന്ന് ഞരങ്ങി, കണ്ണുകൾ പാതി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവിടെ സോപ്പിന്റെയും ഈർപ്പത്തിന്റെയും മണമായിരുന്നു.

അവൾ ടാപ്പ് തുറന്നു. പ്ലാസ്റ്റിക് ബക്കറ്റിലേക്ക് വെള്ളം വീഴുന്ന ശബ്ദം ആ ഇടുങ്ങിയ മുറിയിൽ ഇടിമുഴക്കം പോലെ തോന്നി. അവളുടെ ശ്വാസം കിതച്ചു, നെഞ്ച് വേഗത്തിൽ ഉയർന്നു താഴ്ന്നു. നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ ബക്കറ്റ് അവൾ ഇരു കൈകളും കൊണ്ട് ആഞ്ഞുയർത്തി.