ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 153

————

ആ പകൽ സമയം മുഴുവൻ, ഒരു നിഴൽ പോലെ അവൻ അവളുടെ പിന്നാലെ കൂടി.

കുറ്റബോധം കൊണ്ടുള്ള പരവേശമായിരുന്നോ, അതോ അറിയാതെ ലഭിച്ച ഒരവകാശം സ്ഥാപിക്കലായിരുന്നോ അതെന്ന് വേർതിരിച്ചറിയാൻ വയ്യായിരുന്നു.

അവൾ അടുക്കളയിൽ പാത്രം കഴുകാൻ നിന്നപ്പോൾ അവൻ ഓടിച്ചെന്നു.
“അമ്മേ… വേണ്ട. ഞാൻ കഴുകാം. അമ്മ പോയിരിക്ക്.”

അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കയ്യിൽ തട്ടി. സോപ്പുവെള്ളത്തിന്റെ വഴുക്കലുള്ള സ്പർശനം. അവൾ കൈ പിൻവലിച്ചെങ്കിലും, അവൻ ബലമായി പാത്രം പിടിച്ചുവാങ്ങി. ആ ഉരസലിൽ അവളുടെ രോമങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.

ഉച്ചയ്ക്ക് അവൾ കസേരയിലിരുന്ന് മയങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, അവൻ താഴെ തറയിൽ വന്നിരുന്നു.

“കാല് വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ അമ്മേ?”

മറുപടിക്ക് കാത്തുനിൽക്കാതെ അവൻ അവളുടെ കാലുകൾ മടിയിലേക്ക് എടുത്തുവെച്ചു. നൈറ്റിയുടെ അറ്റം അല്പം പൊങ്ങി, അവളുടെ വെളുത്ത കണങ്കാലുകൾ വെളിയിലായി. അവൻ മെല്ലെ തടവാൻ തുടങ്ങി.

അവന്റെ കൈകൾക്ക് ചൂടുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നലെ രാത്രി തന്നെ മുറിവേൽപ്പിച്ച അതേ കൈകൾ, ഇപ്പോൾ മൃദുവായ ഒരടിമയെപ്പോലെ അവളുടെ പാദങ്ങളെ ഉഴിഞ്ഞു. തള്ളവിരൽ കൊണ്ട് അവൻ പാദത്തിനടിയിൽ അമർത്തി.

അഭിരാമി കണ്ണുകൾ തുറന്നില്ല. പക്ഷെ അവളുടെ ശ്വാസം മുറുകി. കാലിലൂടെ അരിച്ചു കയറുന്ന ആ സ്പർശനം അവളിൽ വെറുപ്പല്ല, മറിച്ച് വല്ലാത്തൊരു തളർച്ചയാണ് ഉണ്ടാക്കിയത്.

അവൻ ഇടയ്ക്കിടെ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയഞ്ഞ നൈറ്റിക്കുള്ളിൽ, ഫാനിന്റെ കാറ്റിൽ വിറയ്ക്കുന്ന അവളുടെ മാറിടത്തിലേക്ക് അവന്റെ കണ്ണ് അറിയാതെ പാറിപ്പോയി. അവിടെ, വസ്ത്രത്തിനടിയിൽ താൻ വരുത്തിയ മുറിവുകൾ നീറുന്നുണ്ടാവും എന്ന ചിന്ത അവനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. ഒപ്പം, ഒരു മിന്നൽപിണർ പോലെ, ആ മുറിവുകൾ ഉണ്ടാക്കിയപ്പോൾ ലഭിച്ച വന്യമായ സുഖം അവന്റെ അടിവയറ്റിൽ കനമായി മാറി.