ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 153

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്തോ പറഞ്ഞു. പഴയതുപോലെ, നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി.

“അമ്മേ…” അവൻ പെട്ടെന്ന് വിഷയം മാറ്റി. “ഇന്നലെ… വേദനിച്ചോ?”

അവളുടെ ചിരി മാഞ്ഞു. മുഖം പെട്ടെന്ന് ഗൗരവമായി.

“അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ ഡാ… ഇനി അതെന്തിനാ ഓർക്കുന്നത്?” അവൾ പുസ്തകം സൈഡ് ടേബിളിൽ വെക്കാൻ തിരിഞ്ഞു.

“അല്ല… ആ പാട്…” അവൻ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.

അവളുടെ നൈറ്റിയുടെ കഴുത്തിന് താഴെ, ഇടതുവശത്ത്, ആ നീലിച്ച പാട് ഇപ്പോഴും വ്യക്തമായിരുന്നു.

അവൾ പെട്ടെന്ന് കൈകൊണ്ട് അത് മറച്ചു. “അതൊന്നും സാരമില്ല. നീ പോയി കിടക്കാൻ നോക്ക്.”

പക്ഷെ അവൻ എഴുന്നേറ്റില്ല. അവൻ കുറച്ചുകൂടി അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു. കട്ടിൽ ഒന്നു താഴ്ന്നു.

“ഞാൻ… ഞാനൊന്നു നോക്കട്ടെ അമ്മേ?” അവന്റെ ശബ്ദം വളരെ താഴ്ന്നതായിരുന്നു, എന്നാൽ അതിൽ ഒരു അപേക്ഷയേക്കാൾ കൂടുതൽ നിർബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എന്ത് നോക്കാൻ? വേണ്ടാ…” അവൾ പുറകോട്ട് നീങ്ങി, തലയിണയിൽ ചാരി.

“അല്ല… മരുന്ന് വല്ലതും വേണോന്ന് നോക്കാനാ…” അവൻ പറഞ്ഞു. അവന്റെ കൈ വിറച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കൈയ്യിലേക്ക് നീണ്ടു. ആ കൈ തട്ടിമാറ്റുന്നതിന് പകരം, എന്തുകൊണ്ടോ അവൾ ഒരു നിമിഷം മരവിച്ചുപോയി. ആ ഒറ്റ നിമിഷം മതിയായിരുന്നു.

അവൻ അവളുടെ കൈ പതിയെ മാറ്റി. വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകൾ കൊണ്ട്, നൈറ്റിയുടെ കഴുത്ത് അല്പം കൂടി വലിച്ച് താഴ്ത്തി. ആ നീലിച്ച, പല്ലുകൾ അമർന്ന പാട് അവിടെ, അവളുടെ വെളുത്ത, മൃദുവായ മാംസത്തിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ടു. അവൻ ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് അതിലേക്ക് നോക്കി.