ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 153

” അമ്മാ ഉള്ളിലത്തെ പാട് നോക്കട്ടെ ” അവൻ ചോദിച്ചു

ആ ചോദ്യം കേട്ടതും, അവന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവളുടെ വിരലുകൾ മരവിച്ചുപോയി. സമയം സ്തംഭിച്ചതുപോലെ. മുറിയിലെ ഫാനിന്റെ ശബ്ദം പോലും നിലച്ചതായി അവൾക്ക് തോന്നി.

“ഉള്ളിലോ…?”

അവളുടെ ശബ്ദം നേർത്തുപോയി. തൊണ്ട വരണ്ടു. ഇതൊരു സാധാരണ ചോദ്യമല്ലെന്ന് ആ നിമിഷം അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അത് അമ്മയും മകനും തമ്മിലുള്ള വേലി പൊളിക്കുന്ന ചോദ്യമാണ്. പക്ഷെ, അവന്റെ മുഖം ഇപ്പോഴും അവളുടെ നെഞ്ചോട് ചേർന്നുതന്നെയായിരുന്നു. അവന്റെ ചൂടുള്ള നിശ്വാസം നൈറ്റിയുടെ വിടവിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് അരിച്ചുകയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എനിക്ക്… എനിക്ക് സമാധാനം കിട്ടുന്നില്ല അമ്മേ… ഞാനൊന്ന് കണ്ടോട്ടെ? അതും കൂടി കണ്ടാലേ എന്റെ മനസ്സിന്റെ ഭാരം പോവൂ…”

അവൻ സമ്മതത്തിന് കാത്തുനിന്നില്ല. പാപബോധത്തിന്റെ മുഖംമൂടി അണിഞ്ഞുകൊണ്ട്, അവൻ സാവധാനം തന്റെ കൈ ഉയർത്തി. വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകൾ നൈറ്റിയുടെ അയഞ്ഞ കഴുത്തിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് വഴുതി.

അവൾക്ക് തടയാമായിരുന്നു. അവന്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റാമായിരുന്നു. പക്ഷെ, അവൾ തളർന്നുപോയിരുന്നു. ‘ഇത് മകന്റെ മാപ്പ് പറച്ചിലാണ്’, ‘അവന്റെ സങ്കടമാണ്’ എന്നൊക്കെയുള്ള കള്ളത്തരങ്ങൾ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ച്, ഒരു പ്രതിമയെപ്പോലെ അവൾ നിശ്ചലയായി കിടന്നു.

അവന്റെ പരുക്കൻ കൈകൾ നൈറ്റിക്കുള്ളിലെ, മറച്ചുവെക്കപ്പെട്ട ഇരുട്ടിലേക്ക് കടന്നു. അവന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ നഗ്നമായ മാംസത്തിൽ, നെഞ്ചിന്റെ മുകൾഭാഗത്ത് സ്പർശിച്ചു. അവിടെനിന്നും പതുക്കെ, ഒരു പാമ്പ് ഇഴയുന്നതുപോലെ താഴേക്ക്… ബ്രായുടെ വക്കിലേക്ക് നീങ്ങി.