ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 153

അവന്റെ ഓരോ ചലനവും കൃത്യമായിരുന്നു. മൃഗീയതയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ഒരുതരം ആരാധനയായിരുന്നു അത്. ഓരോ തവണ അവൻ ഉള്ളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോഴും, അവൾ അവന്റെ പേര് വിളിച്ച് തേങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“കണ്ണാ… മോനേ…”

അവളുടെ മാംസളമായ ശരീരം അവന്റെ താളത്തിനൊത്ത് ഇളകി മറിഞ്ഞു. വിയർപ്പിൽ കുതിർന്ന അവരുടെ ഉടലുകൾ ഒന്നായി. അവളുടെ മാറിടങ്ങൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ അടിച്ചമർന്നു.

അവൻ ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. അമ്മയുടെ ഗന്ധം, അവളുടെ ചൂട്, അവളുടെ ഇടുക്കിന്റെ മുറുക്കം… എല്ലാം അവനെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചു. അവൾ വെറുമൊരു സ്ത്രീയല്ല, തന്റെ സർവ്വസ്വവുമാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് ആ നിമിഷം അവനിൽ കത്തിപ്പടർന്നു.

“എന്റെ അമ്മ… എന്റെ മാത്രം…”

അവൻ അവളുടെ കാതിൽ മന്ത്രിച്ചു, ഒപ്പം വേഗത കൂട്ടി.

അവരുടെ സംഗമസ്ഥാനത്ത് വെളുത്ത പത നുരഞ്ഞു പൊങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നുള്ള സ്രവങ്ങളും അവന്റെ ലിംഗത്തിലെ വഴുവഴുപ്പും ചേർന്ന് അവിടെ ഒരു വെളുത്ത ആവരണം തീർത്തു. ഓരോ അപ്പിക്കലിലും ‘പ്ലക്… പ്ലക്…’ എന്ന ശബ്ദം ആ മുറിയിൽ മുഴങ്ങി.

അവൾ കാലുകൾ കൊണ്ട് അവന്റെ ഇടുപ്പിൽ വരിഞ്ഞു മുറുകി. പ്രസവിച്ച വയറിലേക്ക് തന്റെ മകൻ ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന സുഖത്തിൽ അവൾ സ്വയം മറന്നു. ലോകം മുഴുവൻ എതിർത്താലും, നരകത്തിൽ പോകേണ്ടി വന്നാലും, ഈ നിമിഷം… ഈ ഇടുങ്ങിയ കട്ടിലിൽ, തന്റെ മകന്റെ വിയർപ്പും ചൂടും ഏറ്റുവാങ്ങുന്ന ഈ നിമിഷം സത്യമാണെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചു.