ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 153

അവൻ മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു. തല വല്ലാതെ ഭാരമുള്ളതുപോലെ തോന്നി. അവൻ തല ചരിച്ചു നോക്കി.

തന്റെ മുഖം ഇപ്പോഴും അമ്മയുടെ മാറിടത്തോട് ചേർന്നാണ്. അഭിരാമി ഉണർന്നിരുന്നു. അവൾ അവനെത്തന്നെ ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ട് കിടക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ വിരലുകൾ അവന്റെ മുതുകിലെ രോമങ്ങളിൽ വെറുതെ ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നുണ്ട്.

അവന്റെ അനക്കം തട്ടിയപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയിൽ പഴയ അമ്മയല്ല, മറിച്ച് സംതൃപ്തി നിറഞ്ഞ ഒരു കാമുകിയായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്.

“എഴുന്നേറ്റോ…?” അവളുടെ ശബ്ദം പരുക്കനായിരുന്നു, ഉറക്കത്തിന്റെ ആലസ്യം മാറാത്ത, കനത്ത ശബ്ദം.

വൈശാഖ് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷെ അവൾ അവനെ വിട്ടില്ല. അവൾ അവനെ ഒന്നുകൂടി തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. നഗ്നമായ ശരീരങ്ങൾ ഉരസുന്ന ശബ്ദം ആ രാവിലെ നിശബ്ദതയിൽ കേട്ടു.

“ഇന്നലെ… ഞാൻ…” അവൻ എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങി.

“ഷ്…” അവൾ അവന്റെ വായ വിരൽ കൊണ്ട് പൊത്തി. “ഒന്നും പറയണ്ട. ഇന്നലെ രാത്രി കഴിഞ്ഞു.”

അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് നോക്കി. ഇന്നലെ താൻ ഉണ്ടാക്കിയ ആ നീലിച്ച പാട് ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ കറുത്തിരിക്കുന്നു. അവൻ കുറ്റബോധത്തോടെയല്ല, ഒരവകാശത്തോടെ അവിടെ വിരലോടിച്ചു.

“ഇനി കോളേജിൽ പോവണ്ടേ?” അവൾ ചോദിച്ചു. പക്ഷെ കണ്ണുകളിൽ ‘പോവരുത്’ എന്ന കുറുമ്പുണ്ടായിരുന്നു.

അവൻ അവളുടെ നഗ്നമായ തോളിൽ മുഖം ഉരസി. “എങ്ങനെ പോവാനാ… അമ്മ എന്നെ മുഴുവനായി ഊറ്റിയെടുത്തില്ലേ…”

അതുകേട്ട് അവൾ ചിരിച്ചു. അവന്റെ മുടിയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.