ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 153

 

“അല്ല… അമ്മയ്ക്ക്… വയറ്റിൽ…?” അവൻ വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ വിഷമിച്ചു.

 

“എനിക്കോ?” അവൾ ചിരിച്ചു, ഒട്ടും കുലുക്കമില്ലാതെ.

 

അവൾ വയറ്റിൽ അമർത്തിത്തടവിക്കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.

 

“ഉണ്ടാവട്ടെ… ആയാൽ എന്താ കുഴപ്പം? അത് നിന്റെയല്ലേ? വേറൊരുത്തന്റെയുമല്ലല്ലോ.”

 

അവൻ സ്തംഭിച്ചുപോയി.

 

“എന്റെ മോന്റെ കുഞ്ഞ്… അത് വീണ്ടും എന്റെ വയറ്റിൽ തന്നെ വളരുന്നെങ്കിൽ… അതല്ലേടാ പുണ്യം? ഞാനല്ലേ നിനക്ക് ജന്മം തന്നത്, അപ്പൊ നിന്റെ വിത്ത് വീഴാൻ ഇതിലും നല്ല മണ്ണു വേറെ എവിടെയാ?”

 

ആ ചോദ്യത്തിലെ വക്രമായ യുക്തി അവനെ മരവിപ്പിച്ചു. സാമാന്യയുക്തിക്കും ധാർമ്മികതയ്ക്കും അപ്പുറം, അവൾ ആ ബന്ധത്തെ ഭയാനകമായ മറ്റൊരു തലത്തിലേക്ക് ഉയർത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സേഫ് ആണോ എന്ന അവന്റെ പേടി, അവൾക്ക് ഒരു പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു.

 

“വിധിയാണെങ്കിൽ നടക്കട്ടെ…” അവൾ മന്ത്രിച്ചു. “ഞാൻ തടയുന്നില്ല.”

 

അവൾ തിരിഞ്ഞ് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. അവളുടെ നഗ്നമായ പിൻഭാഗം ആ വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങി. ആ നടപ്പിൽ, ഉള്ളിൽ ഒരു ജീവൻ തുടിച്ചേക്കാം എന്ന അറിവിന്റെ ഗർവ്വായിരുന്നു പ്രകടമായിരുന്നത്.

 

 

 

___________

 

അവസാനിച്ചു!!