ലഹരി 2 [വേദ] [Climax] 154

അടുക്കളയിൽ, ദോശക്കല്ലിൽ മാവ് ഒഴിക്കുന്ന ‘ചീീീ’ എന്ന ശബ്ദം മാത്രം. വായുവിൽ വെളിച്ചെണ്ണ കരിഞ്ഞ മണവും സാമ്പാറിന്റെ ഗന്ധവും തങ്ങിനിന്നിരുന്നു.

അവൾ ഗ്യാസ് സ്റ്റൗവിന് മുന്നിൽ, അവന് പുറംതിരിഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ ചലനങ്ങൾ യാന്ത്രികമായിരുന്നു. ഒരു റോബോട്ടിനെപ്പോലെ, വികാരങ്ങളില്ലാതെ അവൾ ദോശ മറിച്ചിട്ടു.

അവൻ വാതിൽപ്പടിയിൽ തറഞ്ഞുനിന്നു. കുറ്റബോധം അവന്റെ വയറ്റിൽ ഒരു പിരിമുറുക്കമുണ്ടാക്കി. എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നോ, എങ്ങനെ തുടങ്ങണമെന്നോ അവനറിയില്ലായിരുന്നു.

അവൾ ഉപ്പുപാത്രം എടുക്കാനായി വലതുകൈ ഒന്ന് ഉയർത്തി. ആ നിമിഷം, തോളിൽ കിടന്ന സാരിയുടെ മുന്താണി അല്പം വഴുതി മാറി.

അവന്റെ ശ്വാസം തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി.

അവളുടെ കഴുത്തിന് തൊട്ടു താഴെ, തോളിനോട് ചേർന്ന്, ബ്ലൗസിന്റെ ഇറക്കം കുറഞ്ഞ ഭാഗത്ത് വ്യക്തമായ ഒരു പാട്.

നീലിച്ചു വട്ടത്തിലുള്ള ഒരു പാട്. അവിടെ തൊലി അല്പം പോറുകയും രക്തം കട്ടപിടിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

അതൊരു കടിയുടെ പാടായിരുന്നു. പല്ലുകൾ അമർന്നതിന്റെ വ്യക്തമായ അടയാളം.

ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ, മൃഗീയതയുടെ ബാക്കിപത്രം അവളുടെ വെളുത്ത തൊലിയിൽ ഒരു ശാപം പോലെ തെളിഞ്ഞു നിന്നു.

“അമ്മേ…”

അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറി.

കയ്യിലിരുന്ന ദോശത്തിരിപ്പി അറിയാതെ പാത്രത്തിൽ തട്ടി ‘ടങ്’ എന്നൊരു ശബ്ദമുണ്ടായി. അവൾ അനങ്ങിയില്ല. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതുമില്ല. അവളുടെ തോൾപ്പലകകൾ ഒന്ന് വിറച്ചു, പക്ഷെ അവൾ സാരിത്തുമ്പ് വേഗത്തിൽ വലിച്ചിട്ട് ആ പാട് മറച്ചു.

“അമ്മേ… ഞാന്…”