ലതികയും മരുമകനും [Smitha] 879

“എഡീ ..ഈ കോടീശ്വരന്മാർ ,വലിയ ബിസിനെസ്സ്കാർക്കൊക്കെ ഐശ്വര്യാ റായിയുടെ പോലെ മുഖ സൗന്ദര്യം ഉള്ളവരെ ഒന്നുമല്ല വേണ്ടത്…അതും വേണം …എന്നാ അതിനേക്കാളേറെ ഒരു നാൽപ്പത്തി രണ്ട് ഡബിൾ ഡി സൈസ് മൊലേം ഒരു മുറിയിൽ കൊള്ളുന്നത്ര കുണ്ടിയും ഒക്കെ ഒള്ളോരെയേ ബോധിക്കുവൊള്ളൂ ..അതിന്റെ പകുതിയേലും എടുപ്പും തുടിപ്പും ഒക്കെ എനിക്ക് ഉണ്ടോന്നറിയാനാ ഞാൻ നിന്നോട് ചോദിക്കുന്നെ! ഇക്കാര്യം അയലോക്കത്ത് ഒക്കെ പോയി ചോദിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റുമോ?”

അനിത ചരിച്ചു.

“എന്റെ അമ്മെ!”

അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ വിചാരിച്ച ‘അമ്മ ഈ ആണുങ്ങടെ ഒക്കെ നോട്ടം കാണുന്നുണ്ടെന്നാ…ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ള ആണുങ്ങൾ അമ്മേടെ മൊലേന്ന് കണ്ണ് മാറ്റുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ല …എത്ര പ്രാവശ്യം തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ആളുകളൊക്കെ അമ്മേടെ കുണ്ടി ..ച്ചെ !!..അല്ല ചന്തിയേന്ന് നോട്ടംമാറ്റാതെ നോക്കുന്നത്!”

“ഞാൻ നോക്കുമ്പം അവരൊക്കെ നിന്റെ മൊലേലും നിന്റെ കുണ്ടിയേലുമാ നോക്കുന്നത്..”

“ഒന്ന് പോ അമ്മെ!”

അനിതയുടെ മുഖം ലജ്ജ കൊണ്ട് ചുവന്നു.

“നേരാണോ? ആണുങ്ങള് എന്റെ മൊലേലും കുണ്ടി ..ച്ചെ ..!! ചന്തിയേലും ഒക്കെ നോക്കുന്നത് ‘അമ്മ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?”

“ഞാനതേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ!”

“ആ ഡയാനയെക്കാളും സുന്ദരിയാണോ ഞാൻ? അവൾടെ അത്രേം മൊലയൊക്കെ…”

ലജ്ജയോടെ അനിത ചോദിച്ചു.

“ഇവളെപ്പോലെ ഒരു പൊട്ടി!”

ലതിക ചിരിച്ചു.

“അതോ നീയിനി പൊട്ടി കളിക്കുന്നതാണോ? എടീ ഡയാന എവിടെ കിടക്കുന്നു! നീയെവിടെ കിടക്കുന്നു!”

“ഡയാന ജോർജ്ജിന്റെ കൂടെ കിടക്കുന്നു, ഞാൻ ശ്രീരാഗിന്റെ കൂടെ കിടക്കുന്നു!”

“ഓ!പെണ്ണിന് തമാശ പറയാനും അറിയാമോ?അതും ഇച്ചിരെ പുളിയും എരുവും ഒക്കെയുള്ള തമശ! എടീ പെണ്ണെ…ഈ ടൗണിൽ ഇല്ല നിന്നെപ്പോലെയും എന്നെപ്പോലെയും രണ്ട് മാദക സുന്ദരികൾ…അതല്ലേ ഈ അറ്റൻഷൻ ഒക്കെ നമുക്ക് കിട്ടുന്നത്! ഈ സൗന്ദര്യവും മൊലമെഴുപ്പും ഒക്കെ ചുമ്മാ എന്തിനാ മൂടി പൊതിഞ്ഞ് വെക്കുന്നെ,ഇതുപോലെയൊക്കെ വൻനേട്ടം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇങ്ങനെ ഒരു ചാൻസ് ഒത്തുവരുമ്പോൾ?”

“അമ്മെ,ഇത്രേം നാളും ‘അമ്മ ..ഇത്രേം നാളെന്ന് വെച്ചാ ഒന്നും രണ്ടുംകൊല്ലമല്ല! പത്തു വർഷം!’ അമ്മ ഒത്തിരി ആണുങ്ങടെ പ്രൊപ്പോസൽ ഒക്കെ റിജെക്റ്റ് ചെയ്ത് …എന്നിട്ട് ഇയാളെപ്പോലെ ഒരാൾക്ക് ..!”

“നീയെന്ന വിചാരിച്ച അമ്മയെപ്പറ്റി?”

ലതിക ചോദിച്ച.