ലില്ലി വൈൻ 3 232

വണ്ടി കുട്ടികനത്തിന്റെ തണുപ്പിൽ ഇറങ്ങി നിന്നു
റോഡ് എതിർവശത്തുള്ളഒരു ചെറിയ ചായ കടയിൽ ഞങൾ കയറി

നല്ല ആവി പാറക്കണ കട്ടൻ കാപ്പി കുടിച്ചു , വേഗം പോയിഒരു സെറ്റെർ എടുത്തിട്ടു ഹെഡ് സെറ്റ് ചെവിയിൽ തിരുകി പാട്ടുകേട്ടിരുന്നു

മഞ്ഞുമൂടിയ പാതയിലെങ്ങനെ വണ്ടി മുന്നോട്ടു പോവുകയാണ്
പീരുമേഡും വണ്ടിപെരിയാരും കഴിഞു തേക്കടി എത്തിയപ്പോൾ
ഒരിക്കൽ ഞങൾ താമസിച്ച ഒരു വീട് കണ്ടു , ചുറ്റും മൂടൽമഞ്ഞു മൂടിയ ഒരു വീട്
റൂമിലെ ജനാല ചിലിന്റെ ഉള്ളിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്കു അരിച്ചിറങ്ങുന്ന മഞ്ഞ വെളിച്ചം
ഓർമ്മകൾ ഇങ്ങനെ ആ വീട്ടിലേക്കെന്നെ മാടി വിളിച്ചു
കൈക്കുഞ്ഞായിരുന്ന മനുവും , മിഡി ടോപ് പ്രായത്തിലുള്ള ഞാനും പിന്നെ എന്റെ അപ്പച്ചനും ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ എല്ലാം മായാ അമ്മച്ചിയും
ഒരു രാത്രി കഴിച്ചു കുട്ടിയ ഓർമ്മകൾ …

ഉറക്കം നടിച്ചുകിടന്നിരുന്ന എന്നെ അപ്പച്ചൻ കോരിയെടുത്തു നിലത്തു വിരിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ബെഡുകളിൽ അവസാനം ഒരു തലയിണയ്ക്കൊപ്പം കിടത്തി തൊട്ടടുത്ത് മനുവിനെയും

ഒരു കറുപ്പിൽ സ്വർണ നിറമുള്ള സാരിയെടുത്തു ബെഡിൽഅപ്പച്ചന്റെ ചേഷ്ടകളെ പുഞ്ചിരിച്ചു നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അമ്മച്ചി

ഞങ്ങളെ രണ്ടിനെയും കിടത്തി ഇനി ശ്യാലങ്ങളൊന്നുമില്ലെന്നു ഉറപ്പുവരുത്തി അപ്പച്ചൻ അമ്മച്ചിയുടെ അടുക്കൽ ചെന്നിരുന്നു
ദേഹത്ത് വെറുതെ വാരി ഇട്ടിരുന്ന അമ്മച്ചിയുടെ സാരി അപ്പൻ വലിച്ചൂരിയിട്ടു കറുത്ത ബ്ലൗസിന്റെ ഉള്ളിലേ കൊഴുത്തമാറിടം അപ്പച്ചൻ അമർത്തി തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു അമ്മച്ചി പതിയെ ബെഡിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നു
ബ്ലൗസിന്റെ ഒരോ ഹുകും അപ്പച്ചൻ തുറന്നെടുത്തു വെളുത്ത ബ്രായ്ക്കുളിൽ വീർപ്പു മുട്ടി കഴിയുന്ന മാടപ്രാവുകളെ അപ്പച്ചൻ ശക്തമായി ഞെരിച്ചുടച്ചു
അപ്പച്ചന്റെ ശക്തിയിൽ അമ്മച്ചിനടുവൊന്നു പൊക്കി കൊടുത്തു

ഹാവ്‌ ഓഓഓഹ്‌
പതുകെ അച്ചായാ …

ബ്രാ ഊരിയെടുക്കാൻ കഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന അപ്പച്ചനെ അമ്മച്ചി സഹായിച്ചു

“ഇത്രെയും കാലമായിട്ടും ഒരു ബ്രാ ഊരാൻ അറിയിലേ നിങ്ങൾക്കു “.

ചിണുങ്ങി കൊണ്ടുള്ള അമ്മച്ചിയുടെ വർത്താനം കേട്ട് അപ്പച്ചൻ ഒരു ഇളിഞ്ഞ ചിരി ചിരിച്ചു
ബ്രായിൽ നിന്നും പുറത്തു ചാടിയ അമ്മച്ചിയുടെ തൊട്ടാൽ ചോര പൊടിയുന്ന ഒരു കറുത്ത കുത്തുപോലും കാണാൻ സാധികാത്ത വെളുത്ത തുടുത്ത മാറിടത്തെ അപ്പൻ വെള്ളമിറക്കി നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു