മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 2 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1731

പൊടുന്നനെ അവരെന്നേ മുറുകെ പുണര്‍ന്നു.

”അങ്ങനൊന്നും പറയല്ലേ പൊന്നൂ..!”

അവരുടെ ശബ്ദത്തില്‍ നനവ് പടര്‍ന്നു.

”ഏടത്തിയ്ക്ക് ന്റെ അമ്പുട്ടന്‍ കഴിഞ്ഞേ എന്തൂള്ളു..ജീവനാ എനിയ്ക്ക്..പക്ഷെ, നമ്മള് തമ്മില്‍ അങ്ങനൊക്കെ ആയിപ്പോയാ.. പിന്നെ അത് തിരുത്താന്‍ പറ്റാത്ത തെറ്റാവില്ലേ…ആരെങ്കിലുമൊക്കെ അറിഞ്ഞാ എന്താവും നമ്മള്‍ടെ അവസ്ഥ..തേച്ചാലും മാച്ചാലും പോവില്ല്യ ആ കളങ്കം..!”

”അപ്പൊ..ഏടത്തിയ്ക്ക് ചീത്തപ്പേര് വരൂന്നുള്ള പേട്യാണോ..!”

എന്റെ ചോദ്യം അവരെ നല്ലപോലെ വിഷമിപ്പിച്ചു കാണും.
ഒരു നിമിഷം അവര്‍ മൌനിയായി. പിന്നെ എന്റെ കൈത്തണ്ടയില്‍ മുറുകെപ്പിടിച്ചു.

”ഏടത്തീടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്ക്..”

ഞാന്‍ തലയുയര്‍ത്തി ആ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി.

”ന്റെ അമ്പുട്ടന് വേണ്ടി ചാവും ഈ ഏടത്തി..അതറിയോ..!”

അവരുടെ കണ്ണുകളില്‍ വാത്സല്ല്യം നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

”ചീത്തപ്പേര് പേടിച്ചിട്ടാന്നാണോ കരുത്യേക്കണേ…!”
പതിയെ ആ പുഞ്ചിരിയെ ഒരു നീരിളക്കം വന്നു പൊതിഞ്ഞു

”മനസ്സിലെ അഴുക്ക് കളയാനെന്ന് കള്ളം പറഞ്ഞ് കൂടെ വന്നു കിടന്നതെന്തിനെന്നാ കരുത്യേക്കണേ…ന്റെ പൊന്നുനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടക്കാനുള്ള കൊതി കൊണ്ടാ..
ന്റെ പൊന്നിനെന്താ വേണ്ടേ…എടുത്തോ..ഏടത്തി മുഴുവനായും ന്റെ അമ്പുട്ടനാ..പക്ഷെ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞപോലെ ഇനി ഒരിക്കലും പറഞ്ഞേക്കല്ല്…അമ്പുട്ടന് വേണ്ടി ചാവുംന്ന് ഈ ഏടത്തി ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലട്ടോ..!

എന്റെ മനസ്സിന് വല്ലാത്തൊരു കനം പോലെ തോന്നി.

എനിക്കവരോടുള്ള സ്‌നേഹമാണ് ഭൂമിയില്‍ തന്നെ ഏറ്റവും ഔന്നത്യത്തിലെന്നായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത.
എന്റെ ആ അഹങ്കാരമൊക്കെ മഞ്ഞില്‍ വീണ കനല്‍പ്പൊരി പോലെ അപ്രത്യക്ഷമായി.

എനിക്കവരോടുള്ള പ്രേമം ഒരു കുത്തൊഴുക്കായി മാറി.

മെല്ലെ മുഖം താഴ്ത്തി ആ തിണര്‍ത്തു നില്‍ക്കുന്ന ഇളം പിങ്ക് നിറമുള്ള തളിര്‍ച്ചുണ്ടിലേയ്ക്ക് ഞാനെന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്തു വച്ചു.

ഏടത്തി പയ്യെ ചുണ്ട് വിടര്‍ത്തിത്തന്നു.
ആ കീഴ്ച്ചുണ്ട് മെല്ലെ എന്റെ വായിലേക്ക് കിഴടങ്ങി വീണു.

പനംനൊങ്ക് കുടിക്കുന്ന പോലെ ഞാനാ തളിര്‍ച്ചുണ്ടിനെ നൊട്ടി നുണയാന്‍