മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 2 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1731

അടര്‍ത്തിയിട്ട നാരങ്ങയല്ലി പോലെ അതങ്ങനെ മലര്‍ന്നു നിന്നു.

ഏട്ടത്തിയമ്മ കുസൃതിക്കണ്ണുകളാല്‍ എന്റെ ആക്രമണത്തെ കാത്തിരുന്നു.
ഞാന്‍ മെല്ലെ ചുണ്ടിനുള്ളിലെ തേനിലേയ്ക്ക് എന്റെ നാവു കടത്തി.

”ഉഹ്.ഹും ..”
അരുതെന്ന രീതിയില്‍ ചിണുങ്ങല്‍ പോലെ അവരൊരു ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.

അതെന്നെ കൂടുതല്‍ പുളകിതനാക്കി.
മുല്ലമൊട്ടു പോലുള്ള ആ പല്ലുകളും മോണകളുമെല്ലാം എന്റെ നാവു തോര്‍ത്തിയെടുത്തു.

ചൈനക്കാര്‍ കോപ്പയില്‍ നിന്നും നൂഡില്‍സ് ഊതിക്കഴിക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ ഞാനാ വായിലെ ഉമിനീര്‍ മൊത്തിക്കുടിച്ചു.

ഏട്ടത്തിയമ്മ ബലം പ്രയോഗിച്ചു മുഖം ചെരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ പരാക്രമം തടഞ്ഞു.

ഞാന്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി.
ഏട്ടത്തിയമ്മ മൂക്ക് ചുളിച്ചു പല്ല് കടിച്ച് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ രണ്ടു കളിലും പിച്ചി വലിച്ചു.
വേദന കാരണം ‘ആ’ എന്ന ശബ്ദത്തോടെ തലകുടഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരുടെ പിടുത്തം വിടുവിച്ചു.

എന്താ ഈ കാട്ടുന്നെ എന്ന ഭാവത്തില്‍ ഞാനവരെ തുറിച്ചു നോക്കി.
‘ങ്‌റഹ് എന്നൊരു ശബ്ദത്തോടെ എന്നെ കടിക്കാനെന്ന പോലെ പല്ലുകള്‍ കൂട്ടിയടിപ്പിച്ചു.

പിന്നെ ഒറ്റച്ചിരിയാണ്..!

ഞാനാ ചിരിയില്‍ മതി മറന്നു പോയി.
ആ മുഖം മുഴുവന്‍ ഓടി നടന്നു ഞാന്‍ മുത്തം വച്ചു..
അപ്പോഴും എന്റെ ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ കുണുങ്ങിച്ചിരി എന്റെ കവിളിലൊക്കെ കാറ്റായി തഴുകി.

അല്‍പനേരം അതേ കിടപ്പ് തുടര്‍ന്നു.

പിന്നെ മെല്ലെ ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ ശരീരത്തിലൂടെ നിരങ്ങിക്കൊണ്ട് അല്പം താഴേയ്ക്കിറങ്ങി.

എന്റെ മുഖം ആ കരിമ്പച്ച കളറുള്ള ബ്ലൗസിന്റെ മുനമ്പില്‍ എത്തി.

അവിടെ എന്നെയും കാത്ത് എന്റെ ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ ഓമനമുലകള്‍ പൊട്ടിത്തരിച്ച് നില്പാണ്.