മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 2 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1731

ഞാന്‍ മൂളി.

”എന്ത് പറ്റി..എന്തിനാ മോന്‍ കരയണേ..!”
ആ സ്വരം പഴയ പോലെ സൗമ്യവും മധുരമുള്ളതുമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.

അവരെന്റെ തോളില്‍ പിടിച്ചു തിരിച്ചു കിടത്താനൊരു ശ്രമം നടത്തി.
ഞാന്‍ പക്ഷെ ബലം പിടിച്ചു കിടന്നു കളഞ്ഞു.

നടക്കില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ അവര്‍ ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു.

കിടക്കയില്‍ ഒരു വല്ലാത്ത ഇളക്കം പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്നറിയാന്‍ ആഗ്രഹം തോന്നിയെങ്കിലും മനസ്സ് വിലക്കി.

പൊടുന്നനെ അവരുടെ ഏതോ ഒരു ഭാഗം എന്റെ തോളില്‍ തട്ടി.
നിരങ്ങി നിരങ്ങി അവരെന്റെ എന്റെ തൊട്ടു പിന്നില്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നു..!

കണ്ണുകള്‍ പാതിയടച്ച് കൊണ്ട് പിന്നിലേക്കൊന്ന് പാളി നോക്കി.
അവരുടെ മുഖം എന്റെ തോളിന് മുകളിലായി ഉയര്‍ന്നു വരുന്നത് കണ്ടു.

എന്റെ മുഖത്തേക്ക് എത്തി വലിഞ്ഞു നോക്കുകയാണ്.
ദൈവമേ…ആ നെയ് മുറ്റിയ മുഴുത്ത മുലകളിലൊന്ന് എന്റെ തോളില്‍ കുത്തിയമരുകയാണ്…!

ടീഷര്‍ട്ടിനുള്ളിലും അതിന്റെ മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന എനിക്ക് മാര്‍ദ്ദവം തിരിച്ചറിയാനായി..

സകല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ കണ്ണുകളിറുക്കിയടച്ച് കിടന്നു.
എന്ത് പ്രലോഭനമുണ്ടായാലും ശരി ഇനിയൊരു മണ്ടത്തരം കാണിക്കില്ലെന്ന ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു.

അച്ചടക്ക ലംഘനം നടത്താനൊരുങ്ങിയ കുണ്ണയെ പെടാപ്പാട് പെട്ട് നിലയ്ക്ക് നിര്‍ത്തി.

ഏട്ടത്തിയമ്മ വലത് കൈ എനിയ്ക്ക് കുറുകെയിട്ട് എന്റെ മുഖം പിടിച്ചു തിരിച്ചു.

”ഹല്ലോ…എന്തേ ഒരു ഗൌരവം..!”

കുണുങ്ങിച്ചിരിയുടെ അകമ്പടിയോടെ ആ പതിഞ്ഞ മധുരസ്വരം എന്റെ കാതില്‍ വന്നലിഞ്ഞു.

അവരുടെ തളിര്‍മേനിയുടെ സുഖമുള്ള ഭാരം തോളില്‍ കൂടുതല്‍ അമര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

”ദേ..ഇങ്ങനെ കള്ളയുറക്കം നടിച്ച് കിടക്കാതെ ഏടത്തീടെ പൊന്ന് ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയേ..”