മകൻ അമ്മയുടെ കാമദേവൻ [ആമി] [Reloaded] 358

“മതി കൊഞ്ചിയത്. എണീറ്റ് പോടാ”, മമ്മിയുടെ സ്വരത്തിൽ ചെറിയ ഒരു പതറിച്ച പോലെ. “എന്നെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് വിട്ടിട്ട് മമ്മിക്ക് ആരെ കിടത്താനാ? പപ്പയും ഇവിടെ ഇല്ല”, ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞു. “ഒന്ന് പോടാ. എനിക്ക് ഇപ്പോൾ ആരെയും അങ്ങനെ കിടത്താൻ കൊതിയൊന്നുമില്ല”, മമ്മി പറഞ്ഞു. “അത് പോരാ. നമുക്ക് ആരെയെങ്കിലും കണ്ടു പിടിക്കാം”, ഞാൻ പറഞ്ഞു. “നിനക്കിതു എന്തിന്റെ കേടാ സാമേ?”, മമ്മി ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത രീതിയിൽ പറഞ്ഞു.

“മമ്മി എന്നോട് എണീറ്റ് പോകാൻ പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ? നമുക്ക് ആ രാജപ്പനെ വിളിക്കാം. അവനാകുമ്പോൾ ഇടക്കെല്ലാം ഇവിടെ പണിക്കു വരുന്നുണ്ടല്ലോ. ഞാൻ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ ഓക്കേ”. മമ്മി ഞെട്ടിയത് ഒരു ഒന്ന് ഒന്നര ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നു. മമ്മിയുടെ ശരീരം മൊത്തം കിലുകിലാ വിറച്ചതു എനിക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ മമ്മിയുടെ മുഖത്ത് രക്തമേയില്ല. വിളറി വെളുത്തിരിക്കുന്നു. ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു സോഫയിൽ ഇരുന്നു. ഇനി ഒളിച്ചുകളിയുടെ ആവശ്യം ഇല്ല. ഞാൻ ഓർത്തു. ഞാൻ മമ്മിയുടെ അടുത്തോട്ടു ചേർന്നിരുന്നു. “മമ്മി”, ഞാൻ പതിയെ വിളിച്ചു. മമ്മിയുടെ കണ്ണിൽ കൂടെ കണ്ണ് നീര് ഒഴുകിയിറങ്ങി. അത് കണ്ടു എന്റെ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു. പക്ഷെ ഈ സിറ്റുവേഷൻ മാറ്റിയെടുക്കണമല്ലോ.

“മമ്മി.. ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല.. മമ്മി ഒന്നും കേട്ടിട്ടുമില്ല”, ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ മമ്മിയെ കയ്യ് കൊണ്ട് ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. മമ്മി എന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു നിശബ്ദമായി കരഞ്ഞു. കരയട്ടെ. എന്നാലേ മനസ് ഒന്ന് ക്ലിയർ ആകു. ഞാനോർത്തു. കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞു മമ്മിയുടെ കരച്ചിൽ ഒന്ന് മാറിയപ്പോൾ ഞാൻ മമ്മിയെ പിടിച്ചു മാറ്റി. മമ്മിയുടെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നിരുന്നു. “അയ്യേ… ഇത്രേ ഉള്ളോ എന്റെ ഷേർളി കൊച്ചു?” ഞാൻ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ ചുമ്മാ ഒരു തമാശക്ക് പറഞ്ഞതല്ലേ? ഒന്ന് ചിരിച്ചേ”. ഞാൻ മമ്മിയുടെ കക്ഷത്തിൽ ഇക്കിളിയിട്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. മമ്മി ഒന്ന് ഇളകി. ചിരിച്ചൊന്നും ഇല്ല. “പോട്ടെ മമ്മി. ഐ ആം സോറി. എന്റെ ചക്കര മമ്മി അല്ലെ?”, ഞാൻ പറഞ്ഞു. “എനിക്കറിയാം രവി നിന്നോട് പറഞ്ഞെന്നു”, താഴോട്ടു നോക്കി കൊണ്ട് മമ്മി പറഞ്ഞു. “ഞാനാടാ നിന്നോട് സോറി പറയേണ്ടത്”, മമ്മി എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “പോട്ടെ മമ്മി. ഞാൻ അത് വിട്ടു”.