മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 12 [ Anu ] 218

രമണി പല്ലില്ലാത്ത മോണ കാട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

“വേണ്ടെന്നോ.. എന്റെ ചേച്ചി ഇപ്പൊ അവളെ കിട്ടിയ ഇവിടെ കിടത്തി ഞാൻ പണ്ണും ചേച്ചി പറ എന്താ ഞാൻ ചെയെണ്ടേ എനിക്ക് അവളെ വേണം ചേച്ചി ആ മണം ഉഫ്ഫ് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല എനിക്ക് പ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നു എന്നെ”

അവൻ അവളുടെ തേൻ മണം ശ്വസിച്ചു ആർത്തി പൂണ്ട് പറഞ്ഞു..

“പയ്യെ തിന്ന പനയും തിന്നാം ആക്രാന്തം കാണിച്ച ഒന്നും കിട്ടാൻ പോണില്ല ചെക്കാ അവളെ നന്നായിട്ടു ഒന്ന് സുഖിപ്പിക്കാൻ നോക്ക് നീ ഒന്ന് അറിഞ്ഞു സുഖിപ്പിച്ചു പിന്നെ നീ അങ്ങ് കേറി പിടിച്ചാലും അവളു എതിർക്കില്ലടാ അല്ലാതെ ഇപ്പൊ എന്തേലും കാണിച്ച നീ നാറും അല്ലാതെ ഒന്നും കിട്ടാൻ പോണില്ല ഇ രമണി പറഞ്ഞു തരാം നിനക്ക് എല്ലാം അവളെ അല്ല ഇവിടുത്തെ എല്ലാ തബ്രാട്ടികളുടെയും പുറ്റിൽ നീ കേറ്റി കളിക്കെടാ ചെക്കാ അത് ഇ രമണിക്ക് കാണണം എന്റെ ദാമുവേട്ടനെ കൊന്ന ഒന്നും അങ്ങനെ ഇപ്പൊ സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കണ്ട””

രമണി ഉള്ളിലെ പക കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലെ പോലെ തന്നെ മനയ്ക്കൽ തറവാട്ടിനെ നനച്ചു കൊണ്ട് പെരുമഴ ഇന്നും തുടങ്ങി..

“ടാ ചെറുക്കാ മതി കുടിച്ചത് കേറി ചെല്ല് അകത്തേക്ക് രമണി ഇവിടെ കിടന്നോളാം നീ അകത്തു കേറി പോ ചെക്കാ”

രമണി അവനോടു കിറുങ്ങി കോണ്ടു പറഞ്ഞു…

“എങ്കിൽ ശരി ചേച്ചി അടിക്ക് രാവിലെ കാണാം”

അവൻ കുഴഞ്ഞു കൊണ്ട് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു അകത്തേക്ക് നടന്നു…

തനിക്കു തന്ന മുറിയിലേക്ക് രഘു മെല്ലെ നടന്നു ചെലുമ്പോഴാണ് സരസ്വതിയുടെ മുറിയിൽ ഒരു നിന്നു ഞെരക്കം കേട്ടത്..

“എന്താപ്പാ ഇതു മുള്ളുന്നപോലേ”

അവൻ ഒന്ന് കൂടെ ആ അബോധാവസ്ഥയിലും അത് ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടു..

“മ്മ്.. ഇങ്ങനെ കേറ്റല്ലേ മെല്ലെ”

സരസ്വതിയുടെ ശബ്‌ദം ആണെന്ന് അവനു മനസിലായി..

ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു അകത്തു എന്താ നടക്കുന്നതെന്നു അറിയാൻ വേണ്ടി രഘു മെല്ലെ ആ വാതിലിന്റെ ചെറു ധ്വാരത്തിലൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി..