മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 5 [ Anu ] 274

“അറിയില്ല മീര.. എനിക്ക് ജീവന എന്റെ മായയെ ഒരു പാവമാ അത് ഞാനും എന്റെ മോളും മാത്രമ..അതിന്റെ ലോകം അതിന്റെ അപ്പുറം അവളു ചിന്തിക്കാറ് പോലുമില്ല ഒരിക്കൽ പോലും അവളുടെ സന്തോഷത്തിനായി ഒന്നും അവൾ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നോട് ഒന്നും ആവിശ്യപെട്ടിട്ടില്ല.. എന്റെ സന്തോഷം മാത്രം ചിന്തിച്ചു ജീവിക്കുന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണാ അവളു എനിക്ക് അറിയില്ല ഇതൊക്കെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിട്ടും എപ്പോഴാ എന്റെ മനസ് നിന്നെ കൊതിച്ചു പോയി ആശിച്ചു പോയി തെറ്റാണെന്ന് അറിയാം നീയും എന്നെ കൊതിച്ചിരുന്നെന്നു എനിക്ക് അപ്പൊ മനസിലായില്ല നീ അന്ന് നോ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ചിലപ്പോ നമ്മള് ഇ അവസ്ഥയിൽ എത്തില്ലായിരുന്നു ഇന്ന് എനിക്ക് നിന്നെയും പിരിയാൻ പറ്റില്ല എന്റെ മായയെയും പിരിയാൻ പറ്റില്ല മീര എന്റെ അവസ്ഥ ഒന്നു മനസിലാകൂ പ്ലീസ് വേറെ വഴി ഇല്ല എനിക്ക് പേടിക്കേണ്ട നിന്നെ ഒരിക്കലും ഞാൻ കൈ വിടില്ല പക്ഷെ എന്റെ മായയെ കളഞ്ഞിട്ടു ഞാൻ അത് ചെയ്യില്ല ഇതൊന്നും ഒരിക്കലും എന്റെ മായ അറിയരുത് ആ പാവം ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞ സഹിക്കില്ല ജീവിക്കില്ല അവൾ പ്ലീസ് മീര എന്നെ നീ മനസിലാകില്ലേ”

അവൻ തന്റെ നിസ്സഹായവസ്ഥ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു…

“എന്തിനാ മനു ഇങ്ങനെ ഇങ്ങനെ മുരടിച്ചു തീർന്നു പോകേണ്ട എന്റെ ജീവിതം സ്വപ്നം കാണാൻ പഠിച്ചത് എന്നിൽ ഒരു പെണ്ണുണ്ടെന്നു എന്നെ തോന്നിപ്പിച്ചത് മനുവിനെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയത് മുതലാ എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ട മനുവിന്റെ മേൽ ഒരു അവകാശവും എനിക്ക് വേണ്ട അതെല്ലാം മായയ്ക് ഉള്ളതാ എന്നും പക്ഷെ ഇ മനസിന്റെ ഒരു കോണിൽ എന്നും എന്നെ ചേർത്തു വെക്കണം തന്റെ മരണം വരെ അതെങ്കിലും ഇ മീരയ്ക് വേണ്ടി ചെയ്യില്ലേ മനു”

അവൾ അറിയാതെ വന്ന കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവനോടു ചോദിച്ചു..

എന്താ മീര താൻ ഇങ്ങനെ തന്നെ ഇങ്ങനെ കാണാൻ എനിക്ക് തീരെ ഇഷ്ടമല്ല ആരുടെ മുന്നിലും ആണിനെ പോലെ ചങ്കൂറ്റത്തോടെ നിൽക്കുന്ന എന്റെ മീരയെയാ എനിക്ക് ഇഷ്ടം ആ കണ്ണു തുടച്ചേ എന്നിട്ട് ഒന്നു ചിരിച്ചേ.. ചിരിച്ച ആരും കാണാതെ ഒരു ഉമ്മ തരാം ഞാൻ”