മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 5 [ Anu ] 274

“മ്മ് മോങ്ങാൻ നിൽക്കണ്ട ദാ കഴിക്ക്”

ചോറ് ഉരുള്ള വായിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തപ്പോൾ പേടി കൊണ്ട് മീനുട്ടി മെല്ലെ വിങ്ങി കൊണ്ട് കഴിച്ചു..

കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ പോലെ നല്ല കാറ്റും മഴയ്ക്കുള്ള കോളുണ്ടായിരുന്നു മാനത്തു… നന്നായിട്ടു കാറ്റു വീശുന്നുണ്ട്…

ആ സമയത്താണ് പാടത്തു നിന്നു കേറി കാവ്യ വരുന്നത് മായ വരാന്തയിൽ നിന്നും കണ്ടത്…

ഇവളു ഇതു എവിടെ പോയതായിരിക്കും.. പോയപോലെ തന്നെ അടിപൊളിയായിട്ടു ആണല്ലോ വരവ് ആ ചോദിക്കാൻ പോകണ്ട അവളുടെ വായിൽ ഇരിക്കുന്നത് വെറുതെ കേൾക്കുന്നത് എന്തിനാ അല്ലേൽ തന്നെ മനുഷ്യൻ ഇവിടെ തീ പിടിച്ചു ഇരിക്കുവല്ലേ ആ കാലമാടൻ എങ്ങാനും ഇന്ന് രാത്രി വന്ന തീർന്നു എന്റെ ജീവിതം തീർന്നു.. മായ മനസ്സിൽ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി..

തറവാട്ടു മുറ്റത്തേക്കു കേറിയ കാവ്യ മായയെ കണ്ടു ഒന്നു അടുത്തേക് വന്നു..

കുഞ്ഞിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തെക്കു വന്നു..

“ആഹാ.. മേമേടെ..മീനു മോള് മാമുണുവാണോ.. എന്റെ പഞ്ചാര മോളാണെ കഴിച്ചോട്ടെ .. അവളുടെ ഇരു കവിളും പിടിച്ച് കാവ്യ ഒന്നു കുലിക്കിയപ്പോൾ മീനുട്ടി ഒന്നു കിന്നരി പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരിച്ചു”

“അല്ല മായേ നീ എവിടെയാ പോയെ രാവിലെ കാണാണില്ലായിരുന്നല്ലോ.”

ചോദിക്കേണ്ടെന്നു വെച്ചു ഇരുന്നെങ്കിലും കാവ്യ എന്തോ സന്തോഷത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നിയപ്പോ മായ ഒന്നു ചോദിച്ചു പോയി…

“ഓ.. അതൊന്നുമില്ല മായേ ഒരാളെ കാണാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു ചെറിയൊരു ആവിശ്യം അതിനു വേണ്ടി പോയതാ കുറച്ചു വൈകി പോയി കുറച്ചു സ്ഥലങ്ങളിലൊക്കെ പോകാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു അതാ..ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല വിശന്നിട്ടു വയ്യ എന്തേലും കഴിക്കട്ടെ ഞാൻ”

കാവ്യ മറുപടി കൊടുത്തു അകത്തേക്ക് കേറി പോയി…

മായ എന്തോ ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് മീനുട്ടിക്ക് വീണ്ടും ചോറ് കൊടുത്തു…

ഒന്നു കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയി കട്ടിലിൽ കിടക്കുവായിരുന്നു ഭവ്യ…

നല്ല കാറ്റും മഴയും വരാൻ സാധ്യത ഉണ്ടെന്നു കണ്ട ഭവ്യ താൻ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച മൊബൈൽ ഫോൺ എടുത്തു ഒന്നു ചാർജിനു ഇട്ടു..

“രാത്രി എബിയെ വിളിക്കണം പാവം” ഭവ്യ ഒന്നു ആലോചിച്ചു… വല്ലതും പറ്റികാണുവോ എന്തോ.. എന്തു സന്തോഷത്തിൽ ഇരുന്നതാ അവിടെ എവിടുന്നാണോ എന്തോ ആ കാലൻമ്മാര് ആ സമയത്തു വന്നത് ദൈവമേ ഓർക്കുമ്പോ തന്നെ പേടിയാവുന്നു അവന്മാരുടെ കയ്യിന്നു രക്ഷപെടാൻ പറ്റിയില്ലായിരുന്നേ എന്റെ ജീവൻ തന്നെ പോയേനെ ഇപ്പൊ ദൈവം ആ സമയത്ത് എന്നെ കൊണ്ട് അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ തോന്നിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ.. പാവം എബി.. കുറെ കരഞ്ഞു.. എനിക്ക് വേണ്ടി.. ഇനി ഒരിക്കലും അവന്റെ കണ്ണിരു വിയ്‌തിക്കില്ല ഞാൻ അത് ഉറപ്പാ .. അവൾ അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടന്നപ്പോൾ ആണ് അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് മോഹനേട്ടൻ കേറി വന്നത്…