മന്ദാരക്കനവ് 9 [Aegon Targaryen] 2546

 

ആര്യൻ കിഴുക്ക് കിട്ടിയ വേദനയിൽ “ഹൂ…” എന്ന് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കിയ ശേഷം “ഹാ പുകയ്ക്കുന്നില്ല…” എന്നും മറുപടി കൊടുത്തു.

 

വീണ്ടും കുറച്ച് നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം ആര്യൻ അവളെ വിളിച്ചു.

 

“ചേച്ചീ…”

 

“ഉം…എന്താടാ?”

 

“വെറുതേ പറഞ്ഞതാ കേട്ടോ…”

 

“എന്ത്…?”

 

“ആ ചോദ്യം…ചേച്ചീടെ മൂഡ് മാറിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതി ചോദിച്ചതാ…ഞാൻ എല്ലാം കളിയായിട്ടാ ഇതുവരെ കേട്ടോണ്ടിരുന്നത് എന്ന് ചേച്ചി വിചാരിക്കരുത്…” ആര്യൻ മൃദുലമായ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

 

“ഏയ് ഇല്ലെടാ…നിന്നെ മനസ്സിലാക്കിയ പോലെ ഞാൻ ഇപ്പോൾ മറ്റാരെയും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല…എനിക്ക് മനസ്സിലാവും നിൻ്റെ ഓരോ വാക്കുകളും പ്രവർത്തികളും…സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ ഇത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും അങ്ങനെ കരയാതിരുന്നത് ഇടക്കൊക്കെ നീ ചെറിയ തമാശകൾ പറഞ്ഞ് എൻ്റെ മനസ്സിനെ വഴി തിരിച്ച് വിടുന്നതുകൊണ്ടാ…അത് നീ ബോധപൂർവം ചെയ്യുന്നതാണെന്നും എനിക്കറിയാം…” ലിയയുടെ വാക്കുകൾ അവനെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.

 

യഥാർത്ഥത്തിൽ തന്നെ ഇത്രയൊക്കെ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നോ ലിയ എന്ന് ആര്യന് അപ്പോഴാണ് അറിവുണ്ടായത്. അവളോട് അവന് വീണ്ടും കൂടുതൽ സ്നേഹം തോന്നാൻ അതുമൊരു കാരണമായി.

 

അവൻ അവളുടെ വയറിൽ മുഖം അമർത്തി കിടന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ “ഉമ്മാ…” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരു ചുംബനം കൂടി അവളുടെ വയറിൽ ആ നൈറ്റിക്ക് പുറത്തുകൂടി കൊടുത്തു.

 

തീർത്തും അപ്രതീക്ഷിതം ആയിരുന്നെങ്കിലും അവനിൽ തന്നോടുള്ള സ്നേഹം ഒരു പരിധി കൂടി കടന്നിരിക്കുന്നു എന്ന തിരിച്ചറിവ് ലിയക്കും ഉണ്ടായി. അവൾ മനസ്സുകൊണ്ട് നിറയെ സന്തോഷിച്ചു. കൂടാതെ അവൾ തല കുനിച്ച് അവൻ്റെ കവിളിലും തിരിച്ച് ഒരുമ്മ കൊടുത്തുകൊണ്ട് ആ സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിക്കാനും മടിച്ചില്ല.

 

“ഉറക്കം വരുന്നെങ്കിൽ ഇനി പോയി കിടന്നോടാ…” ലിയ അവനോട് പറഞ്ഞു.

 

“കുറച്ച് നേരം കൂടി ഇങ്ങനെ കിടക്കട്ടെ…” ആര്യൻ തല ഒന്ന് ഇളക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

“സുഖം പിടിച്ച് ഇവിടെ കിടന്ന് ഉറങ്ങുമോ…?” ലിയ ചിരിച്ചു.

 

“ഏയ് ഇല്ല…പക്ഷേ പോകുമ്പോൾ തല വെയ്ക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ ഈ പഞ്ഞിമെത്ത കൂടി കൊണ്ടുപോകും…” ആര്യൻ ഒരു തമാശ പോലെ അവളുടെ വയറിൽ മുഖം ഉരച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.