മനീഷ 3 [കൊച്ചുകാന്താരി] 181

‘ആന്റിക്ക് എന്നെ വിശ്വാസമില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.’
‘അത് പിന്നെ അങ്ങനെയല്ലേ. എന്നും ഒരേ ഹോട്ടലിലെ ആഹാരം കഴിച്ചാല്‍ മടുക്കും. അപ്പോള്‍ ഹോട്ടല്‍ ഒന്നു മാറാന്‍ തോന്നും.’
‘എനിക്ക് എന്റെ പൊന്നാര ആന്റിയെ അങ്ങനെ മടുക്കുമോ?’
‘നീ എന്നെ സോപ്പിടുകയൊന്നും വേണ്ട.’
‘സോപ്പൊന്നും അല്ല ആന്റീ.’
‘പിന്നേ, അവള്‍ കൊച്ചു കുട്ടിയാ. അവള്‍ക്ക് ഇങ്ങനത്തെ കാര്യങ്ങളൊന്നും അറിയില്ല.’
‘ആന്റീ, അണ്ണാന്‍ കുഞ്ഞിനെ ആരെങ്കിലും മരം കേറ്റം പഠിപ്പിക്കണോ?’
‘നീ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ട് നീ മരം കേറ്റം പഠിപ്പിച്ച ലക്ഷണം ഉണ്ടല്ലോ.’
‘ഇല്ല ആന്റീ. എനിക്ക് എന്റെ ആന്റി ഇല്ലേ. പിന്നെന്തിനാ ഞാന്‍ വേറേ പോകുന്നത് ?’
‘അല്ല ഞാന്‍ പറഞ്ഞെന്നേ ഉള്ളൂ. അധവാ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായാല്‍ നോക്കിയും കണ്ടുമൊക്കെ വേണം.’
‘മോള്‍ക്ക് എന്തോ ചില ചെറിയ സംശയമൊക്കെ ഉണ്ടെന്നാ തോന്നുന്നത്.’
‘അത് നിനക്കെങ്ങനെ അറിയാം?’
‘ഞാന്‍ വന്നതിന് ശേഷം ആന്റിയുടെ മുരട്ട് സ്വഭാവമൊക്കെ മാറി എന്ന് അവള്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ എങ്ങനെയാ ആന്റിയെ മാറ്റി എടുത്തത് എന്ന് അവള്‍ ചോദിച്ചു.’
‘എന്നിട്ട് നീ എന്ത് പറഞ്ഞു?’
‘എനിക്ക് അറിയില്ല; ഞാന്‍ സ്‌നേഹമായി പെരുമാറിയതേ ഉള്ളൂ. അല്ലാതെ ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് തടി തപ്പി.’
‘അത് അവള്‍ വിശ്വസിച്ചോ?’
‘എവിടെ. അപ്പോഴാണ് അടുത്ത പാര വന്നത്.’
‘എന്ത് പാര?’
‘രാത്രി ചേച്ചിയും അമ്മയും കൂടി അവിടെ എന്താ പണി; പൊട്ടിച്ചിരിയും, മൂളലും, ഞരക്കവുമൊക്കെ കേള്‍ക്കാറുണ്ടല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞു. നമ്മള്‍ തമ്മില്‍ ലെസ്ബിയന്‍ പണി ഉണ്ടെന്നാണ് അവളുടെ സംശയം.’
‘എന്നിട്ടോ?’
‘എന്നിട്ടെന്താ; ഞാന്‍ ഒരുമാതിരി ഉരുണ്ട് പെരണ്ടൊക്കെ രക്ഷപ്പെട്ടു. അതുകൊണ്ട് ആന്റി ശബ്ദമൊക്കെ ഒന്നു നിയന്ത്രിക്കണം.’
‘അയ്യോ! ഞാന്‍ ചൂടായിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. അറിയാതെ ശബ്ദം വച്ചുപോകും.’
‘എങ്കില്‍ പിന്നെ മോളെക്കൂടി കൂട്ടിക്കോ. അതായിരിക്കും നല്ലത്.’
‘അപ്പോള്‍ നിനക്ക് അവളെ നോട്ടമുണ്ട്. അല്ലേ.’
‘ആന്റീ, അത് പിന്നെ അവളെ കാണുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറിയ തരിപ്പ് തോന്നാറുണ്ട്. പക്ഷേ, ആന്റിയുടെ സമ്മതമില്ലാതെ ഞാന്‍ അവളെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല.’
‘എനിക്ക് സമ്മതക്കേട് ഒന്നും ഇല്ല. പുറത്തുള്ളവരെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ നല്ലത് നീ തന്നെയാണ്. അതാകുമ്പോള്‍ സുരക്ഷിതം ആണ്. മറ്റു കുഴപ്പങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടാകില്ലല്ലോ.’