മണിമലയാർ 4 [ലോഹിതൻ] 1014

ശോഭന അടുത്തു വന്ന് അവനോട് ചേർന്ന് നിന്ന് സാരി തുമ്പുകൊണ്ട് അവന്റെ മുഖത്തും തോളിലും പറ്റിയിരുന്ന വിയർപ്പു തുള്ളികൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

അച്ചായാനുള്ളപ്പോഴത്തെ പോലെയായി ഇപ്പോൾ പറമ്പ്.. റോയ്ച്ചൻ നന്നായി പണിയെടുത്തു..

എന്നെങ്കിലും അച്ചായൻ ഇല്ലാതായാൽ ആ കുറവ് നിങ്ങൾ അറിയരുത് എന്ന് മുൻകൂട്ടി കണ്ടുകാണും പുള്ളി.. അതു കൊണ്ടല്ലേ എന്നെ കൂട്ടികൊണ്ട് വന്നത്…

അവനിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന വിയർപ്പിന്റെ മണം ശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് ശോഭന പറഞ്ഞു.. അച്ചായൻ അങ്ങിനെയും കരുതിക്കാണും.. പക്ഷേ അന്ന് എനിക്ക് അത് മനസിലായില്ല.. അതുകൊണ്ടല്ലേ അച്ചായൻ പോയ ഉടനെ നിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞ് വിട്ടത്.. ആ ബുദ്ധിമോശം ഞാൻ ചെയ്യാതിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പാട് ദുരിതങ്ങൾ ഒഴിവായേനെ…

ശോഭന സങ്കടപ്പെട്ടാണ് പറയുന്നത്.. അത് കണ്ട് അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും കാപ്പി പാത്രം വാങ്ങി തറയിൽ വെച്ചിട്ട് അവളുടെ രണ്ടു തോളിലും പിടിച്ചു കൊണ്ട് റോയി പറഞ്ഞു…

ഇനി ആന്റി സങ്കടപ്പെടരുത്… ആന്റിക്ക് സോഫിയില്ലേ ലില്ലിയില്ലേ പിന്നെ ഞാൻ.. അച്ചായൻ ആന്റിക്കായി തന്നതല്ലേ എന്നെ…

ശോഭനയുടെ തോളിൽ ഇരിക്കുന്ന അവന്റെ കൈകൾക്ക് ബലം കൂടി വരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു…

അവന്റെ മാറിലേക്ക് താൻ ചാഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.. വിയർപ്പിന്റെ മണം.. പുരുഷന്റെ മണം..

റോയിയുടെ വിയർപ്പൊഴുകുന്ന നെഞ്ചിൽ ശോഭനയുടെ താടി മുട്ടി..

തന്റെ നെഞ്ചിലെ കുംഭങ്ങൾ അവന്റെ ശരീരത്ത് അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു…

റോയിച്ചാ നീ എനിക്ക് മകനാണ്…

ആന്റി എനിക്ക് അമ്മയാണ്.. മുല കുടിപ്പിക്കുന്ന അമ്മ..

എന്റെ മോൾടെ സ്വത്താണ് നീ…

മോൾടെ സ്വത്തിന് അമ്മയ്ക്കും അവകാശമുണ്ട്.. ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ല.. അവളാണ് പറഞ്ഞത്..

അവൾ തലയുയർത്തി അവന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി…

സത്യം.. അവളാണ് പറഞ്ഞത് അമ്മക്ക് കിട്ടാത്ത സുഖമൊന്നും അവൾക്കും വേണ്ടന്ന്…

ശോഭനയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി..

റോയി കൈകൾ തോളിൽ നിന്നും താഴെക്കിറക്കി അവളുടെ അരയിൽ ചുറ്റിപിടിച്ചു..എന്നിട്ട് കണ്ണുനീർ കൂട്ടി കവിളിൽ ചുംബിച്ചു…

ശോഭന പെരുവിരൽ കുത്തി ഉയർന്നു.. അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ഇട്ട് ഉരസി..

പെട്ടന്ന് അവൾ പിൻവാങ്ങി..

ചുറ്റും നോക്കി.. പറമ്പാണ്.. ആരുമില്ലെന്ന് അവൾക്കറിയാം..