മനു അനു 2 [Max] 221

മനു: “ഇനിയിപ്പോ ഒന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ല.. വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ അയാളേം കൊണ്ട് ബാഗും എടുപ്പിച്ചു ഒറ്റക്ക് ഹോട്ടൽ ലോബിയിലേക്ക് പോവാം.. മോളിവിടെ ഒറ്റക്കിരുന്ന് ഇത് ഇടാൻ പറ്റിയാൽ ഇട്ട് പയ്യെ അങ്ങോട്ട് വന്നാൽ മതി..”

ഹോട്ടലിലെ മുകളിലെ നിലകളിൽ ചിലർ പുറത്തെ മഞ്ഞും കാഴ്ചകളും ഒക്കെ കണ്ട് പുതിയ കാഴ്ചകളിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അനുവിനെയും അത് കാട്ടിക്കൊടുത്തുകൊണ്ട്  തുടർന്നു:

മനു: “പിന്നെ, ഇവിടെ മോളിലൊക്കെ ആൾക്കാർ നിൽപ്പുണ്ട്… ഇനി ഇപ്പൊ ഇത് ഇടാൻ നിക്കണോ..? ഉള്ളിൽ ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നൊന്നും ആർക്കും പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാവില്ല.. മോൾക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലെങ്കി ഇറങ്ങി പോരെ… അതാ ഇതിനുള്ളിൽ ഇരുന്നു ഇത് വലിച്ചു കയറ്റുന്നത് നാലാൾ കണ്ട് കോമഡി ആകുന്നതിലും നല്ലത്..”

അനു: “ശ്ശേ… ഇവിടെ എത്തണേലും മുൻപ് എന്നെ ഒന്ന് വിളിക്കാർന്നില്ലേ മനുവേട്ടാ… ഞാൻ എങ്ങനാ പാന്റി ഇടാണ്ട് ഇറങ്ങി നടക്കണേ..”

മനു: “അതിനു എന്താ.. വീട്ടിലൊക്കെ അങ്ങിനെ അല്ലെ… ഇതിപ്പോ കുറച്ചു നേരത്തെ കാര്യം അല്ലെ ഒള്ളു. മോള് പാന്റി ഇട്ടിട്ടുണ്ടെന്നു തന്നെ കരുതി കൂടെ പോരെ. ആർക്കും മനസ്സിലാവില്ല..”

അനു: “വീട്ടിലെ പോലെ ആണോ…. ഇവിടെ കുറെ വേറെ ആൾക്കാർ ഇണ്ടാവില്ലേ…”

മനു: “അതിനിപ്പോ ഒരു കുഴപ്പോം ഇല്ല… സ്കർട് അല്ലല്ലോ ഇല്ലാത്തെ.. അതിന്റെ ഉള്ളിലുള്ളതല്ലേ… ആരും മൈൻഡ് ചെയ്യ പോലും ഇല്ല…” [സെക്യൂരിറ്റിയുടെ നേരെ കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട്] “ദേ ഇനീം വൈകിച്ചു അയാളെ ചുമ്മാ ഇവിടെ നിർത്തല്ലേ.. പാവം കുറെ നേരമായി കാത്തു നിക്കണു. വാ, വേഗം പോവാം..”

അനു: “ഉം.. ഈ മനുവേട്ടന്റെ ഒരു കാര്യം.. ഒരു മിനുട് ഞാൻ വരാം…”

താഴെ കിടന്ന പാന്റി അവൾ എടുത്ത് ഹാൻഡ് ബാഗിലേക്ക് ചുരുട്ടി വച്ചു. മുടി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി ഒന്ന് ഒതുക്കി ക്ലിപ്പ് ഇട്ടു വച്ച്, ചെരുപ്പും ഇട്ടു ഡോറിനു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. അവളെ കണ്ട സെക്യൂരിറ്റി അത്ര നേരം കാത്തു നിന്നത് വെറുതെ ആയില്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ ഞങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ഞാൻ പോയി കാറിന്റെ ഡിക്കി തുറന്നു കൊടുത്തു. ആകെ ഒരു വലിയ ബാഗ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പിന്നെ ഒരു ലാപ്ടോപ്പ് ബാഗും. അത് രണ്ടും അയാൾ എടുത്തു.