മറുപുറം 1 [Achillies] 776

..അതോണ്ട്…ഇനി ഒന്നും കഴിക്കാണ്ടും വിഷമിച്ചും ബോധം കെട്ടാൽ ആദ്യം ചന്തിക്കിട്ട് തരുന്നത് ഞാൻ ആയിരിക്കും….”

നിഷ പറഞ്ഞത് കേട്ട അനഖയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വരണ്ട പുഞ്ചിരി മാത്രം തെളിഞ്ഞു.

********************************

“ഡാ…വേണ്ട ആരേലും കാണുട്ടോ….”

കോളേജിലെ ഇരുണ്ട ഇടനാഴിയിൽ, ബോട്ടണി ലാബിനും ക്ലാസ് റൂമിനും ഇടയിൽ തന്നെ പാതി ചാരിയ ജനൽ പാളിയിൽ ചാരി നിർത്തി തന്റെ ചുണ്ടുകൾ ആദ്യമായി കവർന്നെടുത്ത നിഖിലിന്റെ കൈകൾ ഇടുപ്പിനെ തഴുകി ഉരുണ്ടു നിന്നിരുന്ന മാറിലേക്ക് എത്തിയപ്പോൾ തന്റെ ചിണുങ്ങൽ കണ്ട അവന്റെ കണ്ണിലെ തിളക്കം.

കഴുത്തിൽ ചുണ്ടുരച്ചു വാരിപ്പുണരുമ്പോൾ തന്റെ കൊതിയറിഞ്ഞെന്നോണം മുലകൾ അവന്റെ കൈയാൽ ഞെരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

കോളേജിലെ പ്രണയരംഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരിക്കൽ കയ്യോടെ പിടികൂടിയ സന്ധ്യേച്ചി പിന്നീട് തങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിന്റെ കാവലായതും, ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു നിഖിൽ സ്ട്രഗ്ഗിൾ ചെയ്യുന്ന സമയത്തായിരുന്നു തന്റെ റിലേഷൻ വീട്ടിൽ അറിഞ്ഞു പഠിക്കുമ്പോൾ തന്നെ കെട്ടിച്ചു വിടാൻ വീട്ടുകാർ തീരുമാനിക്കുന്നത്,
സന്ധ്യേച്ചിയുടെയും ഭർത്താവിന്റെയും ഉറപ്പിൽ നിഖിലിനൊപ്പം അന്ന് വീട് വിട്ടിറങ്ങി, എറണാകുളത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ ആദ്യ നാളുകൾ ഒത്തിരി രണ്ടു പേരും കഷ്ടപ്പെട്ടതും പിന്നീട് നിഖിൽ പതിയെ കരിയർ ബിൾഡ് ചെയ്ത് ഒരു നിലയിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു.
കുറച്ചു നാളായുള്ള നിഖിലിന്റെ സ്വഭാവത്തിൽ ഉള്ള വിത്യാസം, ചോദിക്കുമ്പോഴെല്ലാം
ജോലിയുടെ സ്‌ട്രെസ് കൊണ്ടാണെന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്,
രണ്ടുവർഷം നീണ്ട പ്രണയവും രണ്ടു വര്ഷം നീണ്ട ദാമ്പത്യവും ഇപ്പോൾ ഒരു ചോദ്യം പോലെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നതവൾ കണ്ടു.
————————————-

ഒരാഴ്ചയ്ക്കിപ്പുറം മുറിയിലെ ഇരുട്ടിൽ ജനലിൽ കർട്ടനിടയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങി വരുന്ന വെളിച്ചത്തിലേക്ക് നോക്കി അവളിരുന്നു.
ഓർമകളുടെ നാമ്പുകൾ നെഞ്ചിനെ നീറിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അനുസരണയില്ലാതെ മിഴിനീർ പൊഴിച്ചു.
ഇടയ്‌ക്കെല്ലാം വശത്ത് കിടന്നിരുന്ന ഫോണിലേക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പോകുമ്പോഴെല്ലാം എന്തോ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നപോലെ അവളുടെ ഹൃദയം വിങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“അനു….”

വാതിലിന്റെ മറവിൽ നിന്നുകൊണ്ട് സന്ധ്യ അവളെ വിളിചിട്ട് അകത്തേക്ക് കയറി,

“എന്താ അനു ഇനിയുള്ള ജീവിതം മുഴുവൻ നീ ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞു തീർക്കാനാണോ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നെ….
കോലം നോക്ക് നിന്റെ…”

അവളുടെ എണ്ണമയം തീരെയില്ലാതെ ജഡപിടിച്ചു തുടങ്ങിയ മുടിയും കരഞ്ഞു