മിഴി 8 [രാമന്‍] [Climax] 1437

“നീയെന്നെ മറക്കും ന്ന് അറിയ അല്ലേലും മുന്നേയുള്ള സ്നേഹമൊന്നും നിനക്കിപ്പോ ഇല്ലല്ലോ…” വെറുതെ കളിപ്പിക്കുന്നതാന്ന്. എന്നാലും മനസ്സിൽ എവിടെയോ എന്തോ കൊള്ളുന്ന പോലെ.മുഖം പെട്ടന്ന് വാടിയെന്ന് എനിക്കും തോന്നി. കണ്ണാടിയിൽ നോക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല.

“എന്‍റെ ദേവീ….ഇവനോടൊന്നും പറയാൻ വയ്യല്ലോ… “മുഖം വാടിയത് ഒറ്റയടിക്കവൾ കണ്ടു. അല്ലേലും മനസ്സിൽ എന്തേലും ണ്ടേൽകണ്ടുപിടിക്കുന്നവളാണ്.നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ചു അവൾ സങ്കടം പറഞ്ഞിട്ട് കൈക്കിട്ട് രണ്ടു തല്ല്. വാങ്ങി.രണ്ടും വാങ്ങി ചെറിയമ്മയെ തല്ലരുത് എന്നൊക്കെയല്ലേ. സഹിക്ക അല്ലാതെന്താ.

ജീവിതത്തിൽ നിറം കലർന്നപോലെ പോലെ തോന്നി. പഴയ ചെറിയമ്മയെയും മറന്നു പോയ എന്നെയും തിരിച്ചു കിട്ടിയത് പോലെയുണ്ട്. നീങ്ങുന്ന കാറിൽ തുറന്ന ഗ്ലാസിലൂടെ ഒഴുകുന്ന ചൂടുള്ള കാറ്റിന് മാത്രം തരാൻ പറ്റുന്ന പ്രത്യേക ഒരു സുഖമുണ്ട്.അതും ഉച്ചക്ക്. കൊതിപ്പിക്കുന്ന ബിരിയാണിയുടെയും, എണ്ണയിൽ പൊരിയുന്ന  മീനിന്‍റെയും, വശ്യമായ ഗന്ധമുള്ള കാറ്റാണ്. വയറ്റിലുള്ള വിശപ്പിന്‍റെ കനൽ ചാരത്തിൽ നിന്ന് തലപൊക്കി തുടങ്ങി.തൊട്ടപ്പുറത്ത്ചുണ്ട് പിളർത്തിക്കാട്ടി എന്നെനോക്കിയിട്ട്  കാറ്റിൽ കൂടെ വരുന്ന മണം പിടിക്കുന്ന അനുവുണ്ട്

“അഭീ…. വിശക്കണ്  ഡാ … ബിരിയാണി വാങ്ങിത്തരോ?…? ” എന്താ ആ ചോദ്യം. അഞ്ചു വയസ്സുള്ള കിച്ചു പോലും ഇങ്ങനെ ചോദിക്കില്ല അവനൊക്കെ സീരിയസ് ആയിപ്പോയി.. ഇവളിപ്പോഴും ഇങ്ങനെ.എന്നാലും ഇതാണ് രസം. എന്‍റെ മുന്നിലല്ലേ ഇതൊക്കെയവൾക്ക് പറയാൻ പറ്റൂ. വിശപ്പ് സഹിച് മുന്നിൽ കൊണ്ട് വെച്ചിട്ട് കഴിക്കാത്തവളാണ്.

“മിണ്ടരുത്.. നീ. കൊണ്ട വെച്ചതെല്ലാം പൂച്ചക്ക് കൊടുത്തതല്ലേ?..ന്നട്ട് ബിരിയാണി വേണം ല്ലേ?.”

“ഏഹ്…” അവൾക്ക് അതൊന്നും ചെയ്തില്ലെന്നുള്ള ഭാവം..

“ഞാങ്കോടുത്തിട്ടൊന്നുല്ല അത് തിന്നതല്ലേ. തള്ളിയിട്ടതും അതാ..”

“ആരാ അത് നോക്കി നിന്നത്….?”

“ഞാൻ ” കുറ്റം സമ്മതിച്ചു.

“ആരാ ന്നട്ട് വൃത്തിയാക്കിയത്..”

“നീ….”

“ഹാ അറിയാം ല്ലേ.?..”

“അറിയ.. ” അവളൊന്നും പുച്ഛിച്ചു ഇത്രേം ഉള്ളു നിറഞ്ഞതുകൊണ്ടാണോന്ന് അറിയില്ല. വിശപ്പാണോന്നുമറീല്ല .അനുവിന്‍റെ ഇരുണ്ട് ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ ഇളകുന്നതായിരുന്നു മുന്നിൽ. കീഴ്ചുണ്ടൊന്ന് പിളർത്തി നേരെയാക്കിയപ്പോ അതിന് തിളക്കം കൂടി വല്ലാത്തൊരു വശ്യതയുണ്ടത്തിന്. നേർത്ത ചൂടുള്ള ഉമിനീരിന്‍റെ കൂടെ അതങ്ങനെ നുണയാൻ തോന്നി.പെട്ടന്നവള്‍ ഒരു കാര്യം കൂടെ പറഞ്ഞു ,ഒരു സ്ഥലത്തു കൂടെ പോവണമെന്ന്,ഞാനതിനു തലയാട്ടി സമ്മദിക്കേം ചെയ്തു.