മോനാച്ചന്റെ കാമദേവതകൾ 7 [ശിക്കാരി ശംഭു] 677

ആലിസ് അത്ഭുതത്തോടെ ആദ്യമായി ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് നിന്നു. വെളുത്ത കഞ്ഞിവെള്ളം പോലെ ആൻസിയുടെ കുണ്ടിയിൽ വീണ ശുക്ലതുള്ളികളെ അവൾ കൗതകത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു.

ആൻസി തളർച്ചയോടെ കസേരയിൽ കൈകൾ പിടിച്ച് തറയിൽ കുത്തിയിരുന്ന്. അണച്ചു. ജോസ് ഭിത്തിയിൽ ചേർന്നു നിന്നു അണപ്പടക്കാൻ പാടുപെട്ടു. ആലിസിന്റെ മുലയുടെ പതുപതുപ്പിൽ സുഖിച്ചിരുന്ന മോനാച്ചൻ സ്വബോധത്തിലേക്കു തിരിച്ചു വന്നു. എന്നിയിവിടെ നിന്നാൽ അവർ ഞങ്ങളെ കാണും. ഇനി ആലിസിന്റെ ഉദ്ദേശം എന്താണ് എന്നും അറിയില്ല. എങ്കിലും അവൻ ആൻസിയെ തോളിൽ തട്ടി വിളിച്ചു.

ഒരു ഞെട്ടലോടെ ആലിസ് മോനാച്ചനെ നോക്കി. അവളാ സ്വപനലോകത്തു നിന്നും ഉണർന്നു. കളി കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഇവിടെ നിന്നാൽ ജോസ് എന്നെ കണ്ടാൽ പിന്നെ ഒരിക്കലും അവനെ അഭിമുഖികരിക്കാൻ പോലും പറ്റില്ല.

ഇത്രയും വേഗം ഇവിടുന്നു പോകണം. അവൾ മോനാച്ചനെ കണ്ണുകൊണ്ട് പോകാമെന്നു കാണിച്ചു. മോനാച്ചൻ ആശ്വാസത്തോടെ തലയാട്ടി. ആലിസ് മുട്ടിൽ കുത്തി മെല്ലെ ജനലിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നും മുൻപോട്ടു മാറിയിട്ട് എഴുന്നേറ്റു. പുറകെ മോനാച്ചനും എത്തി. ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ അവർ അവിടെ നിന്നും മുകളിൽ കേറി റോഡിലെത്തി.

ആലിസും മോനാച്ചനും മുൻപോട്ടു നടന്നു. അവർ പരസ്പരം നോക്കുവോ സംസാരിക്കുവോ ചെയ്തില്ല. വല്ലാത്തൊരു നിശബ്ദത അവർക്കിടയിൽ തളം കെട്ടി. ഒടുവിൽ ആലിസിനു പോകേണ്ട സ്ഥലമെത്തിയപ്പോൾ അവൾ അവനെ ഒന്നു നോക്കിയിട്ട് വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലോട്ടു തിരിഞ്ഞു. ഒരു നിമിഷം മോനാച്ചൻ അവളുടെ നടത്തം നോക്കി നിന്നു.

ആലിസേ……..

മോനാച്ചൻ അവളെ വിളിച്ചു

ആലിസ് അവന്റെ വിളികേട്ടു നിന്നു. എന്താണെന്ന ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി.

ആലിസേ…. നമ്മളവിടെ കണ്ടത് ആരോടേലും പറയുമോ???

ആലിസ് : എന്താ പറഞ്ഞാൽ ???

മോനാച്ചൻ : ആൻസി എന്റെ പെങ്ങളാ…അവളുടെ ഭാവി അതോടെ നശിക്കും…. ആലിസിനു അറിയാമല്ലോ അവറാൻ മുതലാളിയുടെ സ്വഭാവം. മുതലാളി അറിഞ്ഞാൽ എല്ലാം തീർന്നു.

ആലിസ് : മോനാച്ചൻ ഒരാണ്ണല്ലേ. സ്വന്തം പെങ്ങളെ അങ്ങനെ ഒരവസ്ഥവിൽ കണ്ടിട്ട് നീ എന്താ പ്രതികരിക്കാത്തത് ????