നാമം ഇല്ലാത്തവൾ 5 [വേടൻ] 657

 

 

 

 

“” അജു……, മോനെ… എന്താടാ എന്റെ കുഞ്ഞിന്….. എന്തിനാ… എന്റെ പൊന്ന് കരായണേ… “”

 

 

 

 

എന്റെ അമ്മയോളം അതിനെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുണ്ട് അത് തിരിച്ചും ആ എനിക്ക് ഏതെങ്കിലും വന്നാൽ ആ പാവം സഹിക്കില്ല.. അതുകുടെ കേട്ടപ്പോ എന്റെ ശരീരം തളർന്നു പോകുന്ന പോലെയായി.. ഏട്ടൻ എന്താടി എന്താ അവന് പറ്റെയെ എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുണ്ട്

 

 

 

 

“” ഏട്ടത്തി അവൾക് ആക്‌സിഡന്റ്… ആശുപത്രിയിൽ… നിക്ക് വയ്യേട്ടത്തി.. അവള് ഉള്ളിലാ…

അയ്യോ.. എന്റെ ആമി.. ഞാനാ ഞാൻ… “”

 

ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു എനിക്ക് അറിയില്ല ഞാൻ അപ്പൊ ഏതവസ്ഥായിൽ ആയിരുനെന്ന്. കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ഏട്ടത്തിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഞാൻ എങ്ങനെ അതിനെ അശ്വസിപ്പിക്കും.. കൈവിട്ട് പോയി,, ഇനി ഏതായാലും ഇവിടെ വരുമ്പോൾ കുഴപ്പമില്ല എന്നറിയും അപ്പോ ഒരു സർപ്രൈസ് ആയിക്കോട്ടെ… എന്തെ നിങ്ങൾക്കു ഫീൽ ആയോ..

 

 

 

“” ഏട്ടാ എന്റെ കുഞ്ഞ്…. “”

 

 

 

എന്ന് മാത്രം ഞാൻ കേട്ടു പിന്നെ ഫോൺ കട്ടായി..ഞാൻ അതെയിരിപ്പീരുന്നു ..കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും എന്റെ അരികിൽ ഒരു കൽപെരുമാറ്റം മുഖമുയർത്തിയില്ല വയ്യാ.. എനിക്ക് വയ്യാ ആരേം നോക്കാൻ

 

എന്നാൽ രണ്ട് കൈകൾ എന്റെ കോളറിനു പിടിച്ചേണ്ണിപ്പിച്ചു ഞാൻ ഒരെയന്ത്രത്തെപോലെ അവിടെനിന്നും എണ്ണിറ്റ്,

ഒരടി ആയിരുന്നു നിന്നിടത് നിന്ന് ഞാൻ പുറകോട്ട് വെച്ചു പോയി കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു,, മുഖമുയർത്തിയില്ല

 

 

 

 

 

“” ആർടെ അമ്മേകെട്ടിക്കാൻ ആടാ കഴുവർടെ മോനെ നീ അവളേം കൊണ്ട് ഈ രാത്രിയിൽ ഊര് തെണ്ടാനിറങ്ങിയത്…””

 

 

 

 

ന്നായിരുന്നു ചോദ്യം,, മാഗി ദെഷ്യം കൊണ്ട് വിറക്കുകയാണ്, ചുറ്റും ഉള്ള കണ്ണുകൾ ഞങ്ങളെ നോക്കുന്നതൊന്നും ഞങ്ങൾ കാര്യക്കില്ലയെന്നല്ല അവളത് മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല

 

 

 

“” എന്താ ഇവിടെ….

ഇതൊരു ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണെന്ന് അറിയില്ലേ…””