നന്ദു കുബേര 4 [ആദിത്യൻ] [Climax] 237

അനിത : എങ്കിൽ മോൻ ‘അമ്മ അറിയാതെയാണ്.

സാലി ജോണിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി, അവൻ തല താഴ്ത്തി. ആ തിരിച്ചറിവിൽ അവൾ തളർന്നു. പിന്നെ പറഞ്ഞു നീക്കാനുള്ള ഊർജം മുഴുവൻ അവൾക്കു ചോർന്നു.

ജോൺ പതിയെ മുഖം ഉയർത്തി നന്ദുവിനെ നോക്കി, അവൻ അവന്റെ നടു വിരൽ ഉയർത്തി കാണിച്ചു.

രാജു : നീ ആ കൂത്തിച്ചിയെ കളിച്ചോ?

ജോൺ : ഒന്ന് മിണ്ടാതെ ഇരി അപ്പ.

രാജു : ഒരു പൈന്റ് മേടിച്ചു താ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കാം.

അനിത : ഇപ്പൊ തന്നെ കുറെ കമഴ്ത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ?

രാജു : ഇവിടെ വന്നു മണ്ടത്തരം പറയാതെ ഇരിക്കാൻ ഇവൾ ബോധം പോകുന്ന വരെ കുടിക്കാൻ പറഞ്ഞു.

അനിത : എന്നിട്ട് ഇപ്പൊ നല്ല ബോധം ഉണ്ടല്ലോ.

രാജു : എന്റെ സുമതി എത്ര കുടിച്ചാലും എനിക്ക് നല്ല ബോധം കാണും, അതൊന്നും ഒരു പൂറിക്കും അറിയില്ല.

അനിത : സുമതിയൊ അതാരാ.

ജോൺ : അപ്പൻ ബോധമില്ല..

അനിത : നന്ദുവും സുഹൈലും പുറത്തു ഇറങ്ങി നിക്ക്. ഞാൻ ഇവരോടുന്ന സംസാരിക്കട്ടെ.

നന്ദുവും സുഹൈലും പുറത്തേക്കു പോയി.

അനിത : മൂന്നുപേരും കൂടി അറിഞ്ഞോണ്ടാണോ ഇ കൊലപാതകങ്ങൾ എല്ലാം നടത്തിയത്.

ജോൺ തലയാട്ടി, രാജു കസേരയിൽ ഇരുന്ന് ഉറക്കം തുടങ്ങി.

അനിത : ഇനി മൂന്നുപേർക്കും ജീവ പരന്ധ്യം ഉറപ്പാ, ചിലപ്പോ തൂക്കു കയറും.

സാലി : മാഡം ഇവനെ വെറുതെ വിട്ടേക്ക്.

അനിത : എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല, പക്ഷെ നിനക്കു പറ്റും.

സാലി : എന്ത്?

അനിത : നന്ദുവിനെ വശീകരിച്ചാൽ ചിലപ്പോ അവൻ നിന്റെ കൂടെ നിക്കും. അവൻ അല്ലെ ആകെ ഉള്ള സാക്ഷി.

സാലി : അപ്പൊ മാഡം.

അനിത : അങ്ങനെ ആയാൽ നിന്നെ ഞാൻ രക്ഷിക്കാം.

ഇതും പറഞ്ഞു അനിത പുറത്തേക്കു പോയി. അവിടെ ഇരുന്ന നന്ദുവിനെ കണ്ടു, ” ഡാ നീ അകത്തേക്ക് ചെല്ല്, പണ്ട് നീ കുറിച്ചിട്ട ഒരു പ്രതികാരം ഇല്ലാരുന്നോ, ജോണിന്റെ മുൻപിൽ ഇട്ടു സാലിയെ കളിക്കണമെന്ന്. അതിനുള്ള സമയമാണ് “.

നന്ദു : കുഴപ്പം ആകുവോ.

അനിത കണ്ണടച്ച് കാണിച്ചു.

സുഹൈൽ : മാഡം എനിക്കാ പോലീസ്‌കാരിയെ കൂടെ.

അവിടെ ഉണ്ടാരുന്ന വനിതാ കോൺസ്റ്റബിൾ ചൂണ്ടി സുഹൈൽ പറഞ്ഞു. അനിതയുടെ മുഖം വളരെ മാറി. ഒരു അഗ്നി പർവതം പോലെയായി. ഒരു യഥാർത്ഥ പോലീസ്.

സുഹൈൽ കസേരയിൽ ഇരുന്ന് മാസിക എടുത്ത് മറിച്ചു. കിട്ടിയത്