ലോക്കൽ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ അല്പമൊക്കെ പിടിപാടുള്ള ആളായിരുന്നു ജോസഫ് . അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് ബുദ്ധിമുട്ടിയാണെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു ട്രാൻസ്ഫർ ശരിയാക്കിയത്.
“എടീ നല്ല ആളാരിക്കും,”
ജോസഫ് ചിരിച്ചു.
“നിന്റെ ഫ്രണ്ടും ബാക്കും ഇന്ന് പപ്പടം പോലെയാവൂല്ലോ…”
“അയ്യേ…”
ജെന്നിഫറെ വെപ്രാളപ്പെട്ട് ചുറ്റും നോക്കികൊണ്ട് ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
“ഇതെന്നാ അച്ചായാ പറയുന്നേ? ആൾക്കാര് കേക്കൂന്നെ!”
“പോടീ ഒന്ന്!”
അയാൾ ചിരിയുടെ പ്രകാശം കൂട്ടി.
“അതിന് ഞാൻ മൈക്ക് വെച്ചാണോ പറയുന്നേ?”
ജോസഫ് ജെന്നിഫറെട് ചേർന്നു നിന്നു.
“ഞാൻ പറയുന്നത് എന്റെ പുന്നാരിയോടല്ലേ? അവളല്ലാതെ ഒറ്റക്കുഞ്ഞിനും കേക്കത്തില്ല..”
അയാളുടെ ലാളന കലർന്ന വിളിയിൽ ജെന്നിഫറിന്റെ മനസ്സ് കുളിർന്നു.
“നിന്നെ തിക്കിലും തിരക്കിലും കേറ്റി വിടാൻ ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടല്ല. പക്ഷെ എനിക്കിന്ന് ലീവെടുക്കേണ്ടി വരും…”
“അച്ചായൻ ലീവൊന്നും എടുക്കണ്ട,”
ജെന്നിഫർ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും ഗന്ധർവ്വൻ വന്നു.
“എന്റെ ജെന്നി!”
ബസ്സിലേക്ക് നോക്കിയ ജോസഫ് അന്തം വിട്ടു.
“ഇതെന്നാ കേരളക്കര ഫുള്ളുണ്ടല്ലോ ബസ്സിൽ! ഇതേലെങ്ങനാടീ പോകുന്നെ!”
“അതൊക്കെ ഞാൻ പൊക്കോളാം,”
ബസ്സിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് ജെന്നിഫർ അയാളെ നോക്കി.
സ്മിതക്കുട്ടി എപ്പഴാ കേട്ടോ വായിക്കാൻ നേരം കിട്ടിയത് .ഒരു പ്രണയവും കാമവും കലർന്ന ഒരു കെമിസ്ട്രി രൂപപ്പെടുത്താൻ തനിക്ക് കഴിഞ്ഞു വെരി ഗുഡ്.
ആ രാത്രിയുടെ യാമങ്ങൾ അവസാനിക്കരുതെ എന്ന് തോന്നി.
‘ ചിത്രശലഭത്തിന്മേൽ നാവു കൊണ്ടു ചിത്രം വരച്ചു എന്നു വർണ്ണിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു’
ഇത് എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചു താങ്ങിയതാണ്…
എന്നെ തന്നേ ഉദ്ദേശിച്ചാണ്…
എന്നെ മാത്രം ഉദ്ദേശിച്ചാണ്…
അടുത്ത വാവിനു മുമ്പ് ഇതിനു പ്രതികാരം ചെയ്തിരിക്കും ഞാൻ…
ഹഹഹ ….
അയ്യോ …അല്ല …!! അല്ലേ അല്ല…!!!
രണ്ടുപക്ഷങ്ങളെയും നോക്കണം.
രണ്ടുപക്ഷങ്ങളോടും സ്നേഹവും കൂട്ടും കൂടണം.
അതൊരു പ്രതിസന്ധിയല്ലെ?
അതൊന്ന് ബ്രാക്കറ്റ് ചെയ്ത് എഴുതിയെന്നേയുള്ളൂ.
പ്രത്യേകിച്ചും ഞാനൊക്കെ സലാം ചെയ്യുന്ന അപരൻ ചേട്ടനോടോ? ഒരിക്കലും ഇല്ല.
സാരംഗ്കോടിലെ കഥയൊക്കെ വായിച്ച് വട്ടടിച്ച് നിൽക്കുന്ന ഈ സമയം പ്രത്യേകിച്ചും!!