നിലാവിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയ ഇസബെല്ല 6 [SMiTHA] 296

ജോ എഴുന്നേറ്റു. അവന്‍ നിന്നാടുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ബാവന്‍ ഒന്നും മനസ്സിലാകാത്തതുപോലെ എല്ലാവരെയും നോക്കി.
“ഇവന്‍ എപ്പഴാ കുടിച്ചേ?”
ബാവന്‍ ആലീസിനെ നോക്കി.
“ഇന്നലെ രാത്രി മൊതല് ഇതാ കണ്ടീഷന്‍ ബാവച്ചാ,”
ആലീസ് പറഞ്ഞു.
“ഞാന്‍ കുടിക്കുന്നതാണോ നിങ്ങക്ക് ഏനക്കേട്?”
ബാവന്റെ മുമ്പിലെത്തി ആടിനിന്നുകൊണ്ട് ജോ ചോദിച്ചു.
“കുടിച്ചാ അതിന്‍റെ കട്ട് മണിക്കൂറുകൊണ്ട് അങ്ങ് എറങ്ങിപ്പോക്കോളും. അത് ശരീരത്തിനാത്ത് അഞ്ചു സെന്‍റ്റും പത്തുസെന്‍റ്റും മേടിച്ച് സ്ഥിരവായി താമസിക്കുവോന്നുവില്ല. ഇതൊന്നും അറീത്തില്ലേല്‍ ഇയാള് ഏത് കോത്താഴത്തെ എഴുത്തുകാരനാ?”
റിയ അവനെ അടുത്ത കസേരയില്‍ പിടിച്ചിരുത്താന്‍ നോക്കി.
“നീയെന്നെ അങ്ങനെ ഇരുത്താനൊന്നും നോക്കണ്ട,”
അവളുടെ പിടി വിടുവിച്ചുകൊണ്ട് ജോ ദേഷ്യത്തില്‍ തുടര്‍ന്നു.
“നാളെ നിന്‍റെ കുണ്ടീടെം അരേടെം അളവെടുത്ത് തയിക്കാന്‍ ആ അസുരവിത്ത്‌ വരും. നീ പോയി അവനെ ഇരുത്താന്‍ നോക്ക്. അല്ലേല്‍ അവന്‍ നിന്‍റെ മേത്ത് അള്ളിപ്പിടിച്ച് ഇരിക്കും. അവനു വേതാളം എന്നും പേരൊണ്ട്…”
അവര്‍ എല്ലാവരും അവനെ അലിവോടെ നോക്കി.
“ആലീസ് ആന്‍റ്റീ,”
അവന്‍ ആലീസിനെ നോക്കി.
“ഇത് നിങ്ങടെ വീടാ. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് പറയാമോ എന്നറീത്തില്ല. എന്നാലും പറയുകാ. എനിക്കിവിടെ ഒന്ന്‍ കൊറച്ച് സമയം തനിച്ചിരിക്കണം. കൊറച്ച് സമയം മാത്രം,”
എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു.
“റോഷാ…”
അകത്തേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ ആലീസ് റോഷനോട് പറഞ്ഞു.
“കാര്യം ജോ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാലും അവനെ ഇവടെ അങ്ങനെ തനിച്ചുവിടാന്‍ ഒക്കത്തില്ല. നിന്‍റെ കണ്ണ്‍ എപ്പോഴും ജോയുടെ മേത്ത് വേണം കേട്ടോ…”
“ശരി മമ്മി,”
റോഷന്‍ പറഞ്ഞു.
അപ്പോള്‍ പുറത്ത് ഒരു കാര്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടു. അതില്‍ നിന്ന്‍ സുഭഗനായ ഒരു ചെറുപ്പകാരന്‍ ഇറങ്ങി.
“ആരാ ആലീസേ അത്?”
താഴേക്ക് നോക്കി ജസീന്ത ചോദിച്ചു.
“അറീത്തില്ലല്ലോ…ജസീന്താ…”
“സൂപ്പര്‍ ആണല്ലോ ആള്‍…”
ജസീന്ത അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.
“മമ്മീടെ പൂറു കടിക്കാന്‍ തൊടങ്ങിയോ അയാളെ കണ്ടിട്ട്?”
മറ്റാരും കേള്‍ക്കാതെ ഡെയിസി ജസീന്തയുടെ കാതില്‍ മന്ത്രിച്ചു.