നിലാവുപോലെ 4 [Ne-Na] 1072

“എന്ത് ഉദ്ദേശം?”

“ഇന്നത്തെ നിൻറെ പ്രവർത്തികളിൽ നിന്നും മായേച്ചിക്ക്  മനസ്സിലായി നിനക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന്.”

ഭാവ മാറ്റമൊന്നുമില്ലാതെ നീലിമ തിരിച്ചുചോദിച്ചു.

“അപ്പോൾ ഹരിയേട്ടന് എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് മായേച്ചിക്ക് മനസ്സിലായില്ലേ?”

“എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?”

“ഞാനൊരു പെണ്ണാണ്.. ചേട്ടൻ തുറന്നു പറയാതെ തന്നെ ആ ഇഷ്ടം എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാനാകും.”

ഹരി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ നീ കല്യാണ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണാണ്.”

ഹരിയുടെ ദേഷ്യം ഒന്നും അവളെ ഭയപ്പെടുത്തിയില്ല.

“നിശ്ചയം അല്ലേ കഴിഞ്ഞുള്ളു.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ.”

അവസാനത്തെ ആയുധമായി ഹരി പറഞ്ഞു.

“നീ കല്യാണം മുടക്കിയാലും ഞാൻ നിന്നെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോകുന്നില്ല.. എൻറെ മനസ്സിൽ എന്നും ജെസ്സി തന്നെയായിരിക്കും.”

അത്രയും നേരം സംഭരിച്ച വെച്ചിരുന്ന ധൈര്യമെല്ലാം ഒലിച്ചുപോയി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നീലിമ പറഞ്ഞു.

“ചേട്ടാ.. എനിക്കും ഉണ്ട് ഒരു മനസ്സ്, ചേട്ടൻ കല്യാണം കഴിക്കാതെ ജെസ്സി ചേച്ചിയെ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്നതുപോലെ ഞാനും ചേട്ടനും മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്നു കൊള്ളാം ജീവിതകാലം മൊത്തം.”

ഹരി ഇനി എന്തുപറയും എന്ന് അറിയാതെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

“ചേട്ടൻ പേടിക്കേണ്ട. ചേട്ടനാണ് എൻറെ മനസ്സിൽ എന്ന് ഇനി ആരും അറിയാൻ പോകുന്നില്ല. ഞാൻ ചേട്ടനിൽ നിന്ന് അകന്നു നിന്നു കൊള്ളാം.”

ഹരിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.

ബെഡിൽ ഇരുന്നു കരയുന്ന അവളെ കുറച്ചു സമയം നോക്കി നിന്ന ശേഷം അവൻ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അവൻ പറഞ്ഞു.

“ഇതിൽ ഇനി എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് എനിക്കറിയാം.”

നീലിമയെ തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ അവൻ നടന്നകന്നു.

പടികളിറങ്ങി പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന ഹരിയെ കണ്ട് മായ പെട്ടെന്ന് പിറകെ ചെന്നു വിളിച്ചു.

“ഹരി…”

പക്ഷേ അവൻ മായയുടെ വിളി കേൾക്കാതെ കലുഷിതമായ  മനസ്സോടെ കാറിൽ കയറി അവിടെ നിന്നും പോയി.

ആ യാത്ര അവസാനിച്ചത് ബാറിനു മുന്നിൽ ആണ്.

ആദ്യം ജെസിയെ ദൈവം തന്നിൽ നിന്നും അകറ്റി ഇപ്പോൾ നീലിമയെ തനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള സാഹചര്യം കൊണ്ട് സ്വയം അകറ്റേണ്ടിവന്നു. വിധി തന്നോട് കാണിക്കുന്ന ക്രൂരത ഓർത്ത് മതിയാവോളം അവൻ അവിടെ ഇരുന്നു കുടിച്ചു.

ബിൽ പേ ചെയ്തു ഇടറുന്ന കാലുകളോട് കാറിൽ കയറി അവൻ അതിവേഗം കാറോടിച്ചുപോയി.