നിലാവുപോലെ 4 [Ne-Na] 1067

കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ കൂടി പറഞ്ഞ ശേഷം ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

ഡോക്ടർ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശരത് ഹരിയുടെ അടുത്തായിരുന്നു.

ഹരി തെറ്റ് ചെയ്തവനെ പോലെ എല്ലാവരെയും നോക്കി.

ഹരിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന നീലിമയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ശരത് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരുടെയും ഒളിച്ചുകളിയാണ് ഇത് ഇത്രത്തോളം എത്തിച്ചത്.”

അത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ശരത്തേട്ടൻ കാര്യങ്ങളെല്ലാം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് ഹരിക്ക് മനസ്സിലായി.

“ഹരിയോ ഇവളോ ഒരു സൂചന തന്നിരുന്നു എങ്കിൽ ഹരിയെ ഇത്രത്തോളം അടുത്തറിയാവുന്ന ഞങ്ങൾക്ക് അതിൽ വേറെ എന്തെങ്കിലും ചിന്തിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നൊ?.. ഞാനും അച്ഛനും ഇതിനെതിര് നിൽക്കുമെന്ന് ഹരി കരുതിയോ.”

തെറ്റ് പറ്റിയവനെപ്പോലെ ഹരി നിശബ്ദനായി കിടന്നു.

ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് ശരത് എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു.

“നമുക്ക് എല്ലാവർക്കും പുറത്തു നിൽക്കാം.. ഹരിയും നീലിമയും മാത്രം കുറച്ചു സംസാരിക്കട്ടെ.”

അത് സമ്മതം എന്ന രീതിയിൽ എല്ലാവരും പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

റൂമിന് പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്നതിനു മുൻപായി ശരത് പറഞ്ഞു.

“നീ കണ്ണ് തുറന്നില്ലേ.. ഇനിയെങ്കിലും അവളോട് സമയത്ത് ആഹാരം കഴിക്കാൻ പറ, ഒരു കോലമായി ഇപ്പോൾ തന്നെ.. നമുക്ക് എത്രയും പെട്ടെന്ന് നിങ്ങളുടെ കല്യാണം നടത്തണ്ടേ.”

അതുകേട്ട് ഹരി പുഞ്ചിരിച്ചു.

എല്ലാ പേരും പുറത്തിറങ്ങി കഴിഞ്ഞപ്പോഴും ഹരിയെ തന്നെ നോക്കി ഭിത്തികൾ ചാരി നിൽക്കുകയായിരുന്നു നീലിമ.

അവനവളെ തൻറെ അരികിലേക്ക് വിളിച്ചു.

അവൾ സാവധാനം നടന്നുവന്ന ബെഡിൽ ഹരിയുടെ അരികിലേക്ക് ഇരുന്നപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു.

“സോറി..”

അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഈ അവസ്ഥയിൽ കിടപ്പിലായി പോയി, അല്ലെങ്കിൽ എൻറെ ഇപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് എനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല.”

അവളുടെ ഗൗരവമാർന്ന മുഖം പിടിച്ചു തൻറെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു കൊണ്ട് അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.

“സോറി..”

ഇപ്രാവശ്യം അവളുടെ ഗൗരവം പുഞ്ചിരി യിലേക്ക് വഴിമാറി.

അവൾ ഒരു കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു.