നിറമുള്ള നിഴലുകൾ [ഋഷി] 428

നോക്കടീ.. വല്ലോം കാണാമോടീ? ഞാൻ ചോദിച്ചു. വെളിച്ചത്തിൽ നിന്നും വന്ന അവൾക്കൊന്നും തിരിയില്ലെന്നെനിക്കറിയാമായിരുന്നു.

പാർക്ക മുടിയും. വിടടാ… അവൾ കുതറി.

കള്ളം പറയുന്നോടീ പുണ്ടച്ചീ… ഞാൻ മുരണ്ടുകൊണ്ട് കുനിഞ്ഞു നിന്നപ്പോൾ വിടർന്നു തള്ളിയ തടിച്ച കുണ്ടികളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. മയമുള്ള കുണ്ടിച്ചത വിറച്ചു.

അയ്യോ.. അവൾ കരഞ്ഞു. മിണ്ടല്ലെടീ.. പിന്നെയും ആ ഉരുണ്ടുകൊഴുത്ത കുണ്ടിക്കു ഞാനടിച്ചു… അവൾ തേങ്ങലടക്കി.

പറയടീ… പാർക്ക മുടിയുമാ? അവളുടെ ചെവിയിൽ ഞാൻ ചുണ്ടുകളടുപ്പിച്ചു..

ഇല്ലൈ… നാൻ പൊയ് സൊല്ലിയിരുക്ക്.. അവൾ മുഖം തിരിച്ചെന്നെ നോക്കി. കണ്ണുകൾ കരഞ്ഞുകലങ്ങിയിരുന്നു. എന്നെ വിടുങ്കോ..കൈ വലിക്കിത്..

ബഹളം വെച്ചാൽ ഞാൻ കൊന്നുകളയും.. അവളുടെ കുണ്ടിക്കൊരു നുള്ളും കൊടുത്തിട്ട് ഞാൻ വിട്ടു.

ഇങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു നിക്കടീ.. ഞാൻ മൃദുവായി പറഞ്ഞു. നീയാര്?

അവൾ സാരിത്തലപ്പെടുത്തു മുഖം തുടച്ചു. മുരുകൻ എന്നണ്ണൻ… അവളു പറഞ്ഞു. മുഖത്തിനൊരു ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ രഘു. രണ്ടാഴ്ച കാണും…

ഓ മുരുകണ്ണൻ സൊല്ലിയിരുക്ക്. മന്നിച്ചിടുങ്കേ..

സാരമില്ല. ഉൻ പേരെന്ന? വല്ലി..

നല്ല പേര്. ആളെപ്പോലെ തന്നെ. ഞാൻ ചിരിച്ചു.

പോയ്യാ… കിണ്ടൽ പണ്ണാതെ.. അവളും മന്ദഹസിച്ചു.

കണവനെങ്കേ? പിള്ളേരൊന്നും?

ഒരു കുഴന്തൈ. വെങ്കി. മൂന്നു വയസ്സ്. അവനും അപ്പാവും ശനിക്കെളമൈ വരും…

ഓ.. നാളെയല്ല മറ്റന്നാളുമല്ല അതിന്റെയടുത്തനാൾ…. ഞാനൊരു ലോട്ടറിവില്പനക്കാരനെപ്പോലെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. വല്ലിയെന്താ നേരത്തേ? ഈ ഡയലോഗ് വെളിയിലും.

അത് വന്ത് പക്കത്തെ സ്ക്കൂളിൽ അസിസ്റ്റന്റാക്കും. ലീവു കിടയാത്.. നാൻ കീളെ പോറേൻ.. ഉങ്കളുക്ക് സാപ്പാട്?

പൊറോട്ടയുണ്ട്. ഞാൻ പറഞ്ഞു.

കാലേലെ വാങ്കോ. ദോശ സാപ്പിടലാം.. അവൾ തിരിഞ്ഞു.

എനിക്കു പാവം തോന്നി. പിന്നെ ആ തള്ളിയ കുണ്ടികളും.. വല്ലീ… ഞാൻ വിളിച്ചു.

സോറി മോളേ. നൊന്തോടീ? ഞാൻ അവളുടെ പിന്നിൽ ഇത്തിരി ചേർന്നു നിന്ന് ആ കുണ്ടികളിൽ തഴുകി. ദൈവമേ.. ഇവളുള്ളില് വല്ല പാവാടേമുടുത്തിട്ടുണ്ടോ? തൊലിയുടെ മിനുപ്പ് വിരലുകളറിഞ്ഞു. എന്റെ വലിയ കൈപ്പത്തിയിലെ നീണ്ടവിരലുകൾ വിടർത്തിപ്പിടിച്ചാലും അവളുടെ തടിച്ച കുണ്ടിപ്പാതീടെ പാതിപോലും ഒതുങ്ങില്ല. എന്തൊരു മാർദ്ദവം! രണ്ടു കുണ്ടികളും പിളരുന്ന ചാലിൽ വിരലുകളമർന്നപ്പോൾ അവളൊന്നു പുളഞ്ഞുചാടി. പിന്നെ കൈ പിന്നിൽ കൊണ്ടുവന്ന് എന്റെ വിരലുകൾ മെല്ലെയടർത്തിമാറ്റി.

എന്നാണ്ണേ ഇപ്പടിയെല്ലാം? നാണം പുരണ്ട ചിരി. നാൻ പോറേൻ!

ഞാനെന്റെ കൈവെള്ളയിൽ ഉമ്മവെച്ചു.