നിഷിദ്ധസംഗമം [Danilo] 620

ശാരത – ആരും അറിയില്യനോച്ചാ, തമ്പുരാട്ടി സ്വാമി പറഞ്ഞ മാർഗ്ഗം സ്വീകരിച്ചു ശാപം അകറ്റാൻ നോക്കുന്നതല്ലേ ബുദ്ധി. ഉണ്ണിയെയും നമുക്കു നഷ്ടാകില്യ ശാപവും മാറും.

അല്പം ചിന്തിച്ചതിനു ശേഷം ശാരത

മാലതി – ഹൈ, നീ ന്താ ശാരതെ ഈ പറയണേ. ന്റെ കയ്യിൽകിടന്നു വളർന്ന കുട്ടിയാ അവൻ. ന്റെ പേരകിടവ്. അവനോടു അങ്ങനെയൊരു അടുപ്പം. ഹൌ ചിന്തിച്ചട്ടുതന്നെ തൊലി പൊളിയാണു.

ശാരത – അതെ, പക്ഷെ ഉണ്ണിയെ പിരിയാൻ ഒരുക്കവാണോ തമ്പുരാട്ടി?

ശാരതയുടെ ആ ചോദ്യം മാലതിയുടെ ചങ്കിൽ ഒരു ഇടിമിന്നൽ പിളർപ്പുപോലെ വെട്ടിയിറങ്ങി.

ശെരിയാ ന്റെ കുഞ്ഞിനെ പിരിയാൻ ഈ ഉള്ളവൾക്കു കഴിയില്യ – മാലതി മനസ്സിൽ ഓർത്തു.

മാലതി – ശാരതെ, നിക്ക് ന്റെ ഉണ്ണിയെ പിരിയാൻ പറ്റില്യ. ന്നാലും പേരകിടാവിനെ ബോഗിച്ചു സ്വന്തം മുത്തശ്ശി ഉണ്ണിയെ ഉണ്ടാക്കുക എന്നുപറഞ്ഞാ മഹാ പാപവല്ലേ ഇത്.

ശാരത – ഒന്നുവില്യ, ആ പേരകിടാവിനെ നഷ്ടമാകാതിരിക്കാൻ അവന്റെ മുത്തശ്ശി ചെയ്യണ ത്യാഗം. അത്രേ ഉള്ളു.

മാലതി – ഇല്യ, ന്റെ ഉണ്ണിയെ നഷ്ടവാകാൻ നിക് പറ്റില്യ. ഇനി എത്ര കാലവാ ഞാൻ ഉണ്ടാകുക. മരിക്കണവരെ ന്റെ ഉണ്ണി ന്റെ അടുത്തുണ്ടാകണം.

ശാരത – എങ്കിൽ മനസുകൊണ്ടും ശരീരംകൊണ്ടും അതിനു തയ്യാറെടുക്കുക. ഇനി അതികം ദിവസങ്ങളില്ല്യ.

മാലതി കസേരയിൽ കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്നു അല്പം ആലോചിച്ചു.

മാലതി രണ്ടും കല്പിച്ചു തന്റെ പേരകിടവുമായി സംഗമത്തിൽ ഏർപ്പെടാൻ തീരുമാനിച്ചു.

മാലതി തന്റെ പേരകിടാവിനെ പാലും വെണ്ണയും മുരിങ്ങക്കൊലും ഒക്കെ ധാരാളമായി കഴിപ്പിച്ചു. പക്ഷെ തന്റെ ഈ 64 വർഷം പഴക്കം ചെന്ന ശരീരത്തോട് തന്റെ 18 വയസുമാത്രം പ്രായമുള്ള പേരകിടാവിന് അങ്ങനെയൊരു താല്പര്യം തോന്നുമോ എന്ന സംശയം എപ്പഴും മാലതി തമ്പുരാട്ടിയെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു

. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. മിഥുനം മാസത്തിലെ അമ്മാവാസി ദിവസത്തിന് ഇനി വെറും 11 മാസം കൂടി മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളു. ഉമ്മറത്തു ചാരുകസേരയിൽ മുറുക്കാനും ചവച്ചിരിക്കുന്ന മാലതിയെ ശാരത തട്ടി വിളിച്ചു.