നിഷിദ്ധസംഗമം [Danilo] 374

ന്താ എനിക്ക് പറ്റിയെ, ന്റെ കണ്ണെന്താ എപ്പഴും അവിടെ ഉടക്കണേ. ന്നെ പരീക്ഷിക്കുവാണോ നീയ്. ന്റെ കുഞ്ഞിനോട് അങ്ങനെ നിക് തോന്നാൻ പാടില്യ. ന്റെ കുട്ടിയല്ലേ അത്.

മാലതി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വസ്ത്രം മാറി ഉമ്മറത്ത് പോയി ചാരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു മുറുക്കാൻ ചവ തുടങ്ങി.

ശാരത – ന്താ തമ്പുരാട്ടി, ന്താ പറ്റിയെ, ഞാൻ രാവിലെമുതൽ കാണുന്നു. മുഖം വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നു. പ്രാതലും കഴിച്ചില്യ. ന്താ പറ്റിയെ?

ഈ ഉള്ളവളോട് പറയാൻ വിരോധവില്യനോച്ചാ പറയ്യാ.

മാലതി ആകെ അങ്കലാപ്പിലായി. ചാരുകസേരയിൽ എണീറ്റു നടു നിവർത്തി ഇരുന്നു. ഈ കാര്യം ഒറ്റക് മനസ്സിൽകൊണ്ടുനടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷം 18 അയി. ആരോടെങ്കിലും ഒന്നിതു പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് പലപ്പോഴും മാലതി വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ശാരത തന്റെ ദസിയാണെങ്കിലും ചെറുപ്പംമുതൽക് തന്റെ എല്ലാ നമ്മകൾക്കും തിന്മകൾക്കും കുടപിടിച്ചവളാണ്.

വിശ്വസ്ഥ തോഴി. അല്ലെങ്കിലും ഈ കാര്യത്തിൽ വെലിപ്പ ചെറുപ്പം നോക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല. നല്ലൊരു സുഹൃത്താണ് തനിക്കിപ്പോ ആവശ്യം. തന്നെക്കാൾ പതിനഞ്ചോ പതിനറോ പ്രായം മാത്രം ഇളപ്പമേ അവൾക്കുള്ളു. മാലതി ശാരതയോടു കാര്യം പറയാൻ തീരുമാനിച്ചു.

മാലതി – ന്നാ എനിക്കൊരു പ്രയാസമുണ്ട്. ശാരദേ നീ എന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്കണം. പിന്നെ ഇത് മറ്റൊരു ചെവിയിൽ പോകാൻ ഇടയ്ക്കരുത്. പിന്നെ ആത്മഹത്യയെ നിവർത്തി ഉള്ളു.

ശാരത – ഇല്യ, ധൈര്യായിട്ടു ന്താന്നോച്ച പറയാ..

മാലതി മടിച്ചാണെങ്കിലും എല്ലാം ശാരതയോടു തുറന്നു പറഞ്ഞു.

ശാരത -” ന്റെ ആയില്യംശ്ശേരി അമ്മേ, ന്താ ഞാൻ ഈ കേക്കണേ, അസാധ്യം. പേരകിടാവിന് സ്വന്തം മുത്തശ്ശിയിൽ ഉണ്ണി പിറകുകെ, ന്താ ഈ പറയണേ.

മാലതി – ശെരിയാ, എനിക്ക് അങ്ങനെ ആലോചിക്കാൻകൂടി സാധിക്കണില്യ. ന്റെ ഉണ്ണിയോട് നിക് വാത്സല്യവല്ലേ ഉള്ളു. ന്റെ കയ്യിലേക്ക് പെറ്റുവീണ ഉണ്ണിയല്ലേ അവൻ. ആകെ കുഴഞ്ഞു ശാരദേ, ആകെ കുഴഞ്ഞു.

ശാരത – നികും അങ്ങനെ ഓർക്കാൻകൂടി പറ്റണില്യ തമ്പുരാട്ടിയെ. പക്ഷെ അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ണിയെ നമുക്കു നഷ്ടവകില്യേ.

മാലതി – നിക്ക് ന്താ ചെയ്യണ്ടെന്നു ഒരു നിശ്ചയോം ഇല്യ ശാരാതെ. ചെകുത്താന്റെയും കടലിന്റെയും നടുക്കാ ഞാനിപ്പോ.