ഒളിച്ചുകളി [Achillies] 5567

 

“മോളെ….”

ഒരു മണിക്കൂറോളം അനക്കം ഇല്ലാതിരുന്ന ഏട്ടനിൽ നിന്നും വാതിൽ പടിയിൽ നിന്നുള്ള പതിഞ്ഞ വിളിയിൽ മുഖം കൂർപ്പിച്ചു മൃദുല തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.

“മൃദു….നിനക്ക് ഇത് ഈ പ്രായത്തിൽ തോന്നുന്നതാ, ഇതൊക്കെ എത്ര വലിയ പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കും എന്നറിയോ….മോള് കരുതും പോലെയല്ല…”

“ഏട്ടൻ കല്യാണം…കഴിക്കുമോ….”

അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുചോദ്യമാണ് അവൾ ചോദിച്ചത്…

അഭി ഉത്തരം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, അതിനുത്തരം അവനുണ്ടായിരുന്നില്ല.

“ഏട്ടൻ കല്യാണം കഴിക്കുന്ന പെണ്ണ് ഇതറിഞ്ഞാലോ, എന്തായിരിക്കും സംഭവിക്കുക…ഇനി ഏട്ടൻ കല്യാണം കഴിച്ചില്ലെങ്കിൽ നാട്ടുകാര് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കാൻ പോവുന്നത് എന്താണെന്ന് ഏട്ടന് ഊഹിക്കാൻ പറ്റുമല്ലോ…”

മൃദുലയുടെ ചോദ്യത്തിന്റെ മൂർച്ച അവനു മനസിലായി…

“എനിക്ക് മനസിലാക്കാൻ പറ്റും ഏട്ടനും അമ്മയും തമ്മിലുള്ളത്, വന്നു കേറുന്ന പെണ്ണിന് ചിലപ്പോ പറ്റില്ലായിരിക്കും,…

ഞാൻ ഒരുപാട് ആലോചിച്ചതാ ഏട്ടാ….നമുക്ക് ഇവിടുന്ന് വിറ്റു എവിടേലും പോയി ജീവിക്കാം…ഏട്ടനും ഞാനും ഭാര്യയും ഭർത്താവും ഏട്ടന്റെ അമ്മയായി അമ്മയും പക്ഷെ ആരും അറിയാത്ത ഭാര്യയായി അമ്മയ്ക്കും നമ്മുക്കൊപ്പം ജീവിക്കാം…”

പറയുമ്പോൾ മൃദുല എല്ലാം തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച കണക്കായിരുന്നു…

“മോളെ ശ്രീ….അല്ല ചെറിയമ്മ…ഇതൊക്കെ അംഗീകരിക്കുമെന്ന് കരുതുന്നുണ്ടോ…”

“ശ്രീ എന്നു തന്നെ പറഞ്ഞോളൂ ഏട്ടാ…ഇപ്പൊ ഇനി ഒന്നും ഒളിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലല്ലോ….

അമ്മയ്ക്ക് മനസിലാവും, ഒന്നിച്ചു എല്ലാക്കാലവും ജീവിക്കണമെങ്കിൽ അമ്മ ഇതെല്ലാം സമ്മതിച്ചേ മതിയാവൂ…”

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

133 Comments

Add a Comment
  1. ആരാധകൻ

    കിടിലൻ 👌

  2. അടിപൊളി.നല്ലൊരു പരിസമാപ്തി ആയിരുന്നു

  3. റിപ്ലേ പ്ലസ് താങ്ക്സ്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *