ഒളിച്ചുകളി [Achillies] 5567

************************************************

നിഷയോടൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോഴും അവൾക്ക് മനസ്സിലാകെ പേടിയായിരുന്നു, വീട്ടിലെ കാര്യം ആലോചിച്ചു, ശരീരം ഇവിടെയും മനസ്സ് വീട്ടിലുമായി അധിക നേരം അവൾക്ക് അവിടെ ഇരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

തിരികെ വീടിന്റെ കെട്ടു കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ മുൻവാതിൽ അടഞ്ഞിരിക്കുന്നതവൾ കണ്ടു.

പമ്മി പമ്മി നടുമുറിയുടെ വശത്തെ ജനലിനടുത്തെത്തിയ അവൾ പതിയെ പാളി വലിച്ചു കുറച്ചു തുറന്നപ്പോൾ കട്ടിലിൽ ഏട്ടൻ കിടക്കുന്നത് കണ്ടു.

“ശ്…ശ്…”

അവൾ വിളിച്ചപ്പോൾ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ അഭി ജനൽക്കൽ മൃദുലയെ കണ്ടു…

“അമ്മ എവിടെ…”

രഹസ്യം പോലെ അവൾ ചോദിച്ചതിന് അടുക്കളയിലേക്കവൻ കണ്ണ് നീട്ടി…

“വാതിൽ തുറന്നു താ…”

മൃദു പറഞ്ഞപ്പോൾ അരയിൽ ഒഴുകി കിടന്ന മുണ്ട് എടുത്തു മുറുക്കിയുടുത്ത അഭി എഴുന്നേറ്റു നടന്നു.

വാതിൽ തുറന്നകത്തു കേറിയ അവളെ വിയർപ്പിന്റെയും മദജലത്തിന്റെയും മണമാണ് വരവേറ്റത്,

നെഞ്ചിൽ വിയർപ്പിറ്റുന്ന നിലയിൽ നിന്ന ഏട്ടനെ അവൾ ചെറു തരിപ്പോടെ നോക്കി.

“അമ്മോട്‌ പറഞ്ഞോ…”

അഭി തലകുലുക്കിയതിന് അവളുടെ മുഖത്തു ആകാംക്ഷയും അമ്പരപ്പും നിറഞ്ഞു.

“എന്നിട്ട്….!”

കുശുകുശുക്കുന്ന പോലെ തന്നെയായിരുന്നു ഇരുവരുടെയും സംസാരം.

“ആദ്യം ബഹളവും കരച്ചിലുമായിരുന്നു നീ അറിഞ്ഞതോർത്തു…ഇപ്പൊ ഒന്നു അടങ്ങി എങ്കിലും നല്ല വിഷമം ഉണ്ട്…”

“അത് ഞാൻ മാറ്റിക്കോളാം…”

പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു.

വാതിൽ കടന്നപ്പോൾ രാവിലെ ഇട്ടുപോയ പച്ച ബ്ലൗസും ബ്രൗണ് അടിപ്പാവാടയും ധരിച്ചു കറിയുണ്ടാക്കുന്ന ശ്രീവിദ്യയെ അവൾ കണ്ടു…

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

133 Comments

Add a Comment
  1. ആരാധകൻ

    കിടിലൻ 👌

  2. അടിപൊളി.നല്ലൊരു പരിസമാപ്തി ആയിരുന്നു

  3. റിപ്ലേ പ്ലസ് താങ്ക്സ്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *