ഒളിച്ചുകളി [Achillies] 5565

രണ്ടു ഭാര്യമാരെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ അഭിയും.

വിളമ്പി കൊടുക്കുമ്പോഴും നോക്കുമ്പോഴുമെല്ലാം അവരിൽ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന നാണം എല്ലാത്തിന്റെയും തുടക്കം ആയിരുന്നു.

“അമ്മ ന്നെവിടെയ കിടക്കുന്നെ…”

ഏട്ടന്റെ കട്ടിൽ കൊട്ടി വിരിച്ചശേഷം മൃദുല ചോദിച്ചത് കേട്ട ശ്രീവിദ്യ ഒന്നു ഞെട്ടിപ്പോയി…കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന വെള്ളം തുളുമ്പി.

“ന്താ…?”

“ഓ അമ്മയ്ക്കിപ്പോ കേൾവീം പോയോ…ഇന്ന് ഏട്ടന്റെ കൂടെയാണോ ന്നു…”

മൃദുലയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അഭിയും അന്തിച്ചു പോയിരുന്നു തമ്മിലിനിയൊന്നും മറക്കാൻ ഇല്ലെങ്കിലും ഇവൾ ഇത്ര പരസ്യമായി എല്ലാം പറയുമെന്ന് അവർ രണ്ടും കരുതിയിരുന്നില്ല…

“അമ്മ ഇന്ന് കിടക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഏട്ടന്റെ കൂടെ കിടന്നോളാം…”

ചെറിയ നാണ ചുവയിൽ ചമ്മിയെങ്കിലും മൃദുല പറഞ്ഞത് കേട്ട് ശ്രീവിദ്യ അയ്യടാന്ന് ആയിപ്പോയി…അടുത്ത നിമിഷം പാഞ്ഞു വന്നു അവളുടെ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു…

“ഒന്നു വിട്ടു കൊടുത്തപ്പോൾ പെണ്ണ് തലയിൽ കേറുവാണല്ലേ….കെട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല, തോന്നുംപോലെ കൂടെ കിടക്കാൻ…”

ശ്രീവിദ്യയുടെ പിടിയിൽ ചിണുങ്ങുന്ന മൃദുലയെക്കണ്ട് അഭി ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഔ…എങ്കി ഞാൻ കെട്ടുന്നത് വരെ അമ്മപ്പെണ് തന്നെ കേട്ട്യോനെ എടുത്തോ…”

അമ്മയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് കുതറി ഓടി മുറിയുടെ വാതിൽ അടക്കും മുന്നേ കൊഞ്ഞനം കുത്തി കാണിച്ച മൃദുല ചീറി പറഞ്ഞു.

അമളി മനസിലാവും മുന്നേ വാതിൽ പിടിക്കാൻ പോയ ശ്രീവിദ്യ എത്തും മുന്നേ മൃദുല വാതിൽ അകത്തു നിന്ന് പൂട്ടിയിരുന്നു.

വിരൽ കടിച്ചു ചമ്മി തിരിഞ്ഞ ശ്രീവിദ്യയെ അഭി തന്റെ കട്ടിലിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

133 Comments

Add a Comment
  1. ആരാധകൻ

    കിടിലൻ 👌

  2. അടിപൊളി.നല്ലൊരു പരിസമാപ്തി ആയിരുന്നു

  3. റിപ്ലേ പ്ലസ് താങ്ക്സ്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *