ഒരേയൊരാൾ 4 [ഹരി] 194

ഏറ്റവും അടുത്ത കൂട്ടുകാരി തനിക്ക് പതുക്കെ പതുക്കെ അപരിചിതയാകുകയാണെന്ന് ജ്യോതി തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അത് അവളില്‍ അനന്യമായ വേദനയുണ്ടാക്കി. മനസ്സില്‍ ആരോ നഖം കൊണ്ട് പോറി… നല്ല നീറ്റലുണ്ട്…. ആ വേദനക്ക് ഒരു ശമനം കിട്ടുന്നത് രാജിയെ കാണുമ്പോഴാണ്… അവൾ തന്റെ വേദനസംഹാരിയാണെന്ന് ജ്യോതിക്ക് തോന്നി.

‘My own painkiller…’

അന്ന് ബാത്റൂമിൽ വച്ച് നടന്നത്പോലെ ഒരിക്കല്‍ കൂടി നടന്നെങ്കിലെന്ന് ജ്യോതി ആശിച്ചിരുന്നു. അതിൽ കൂടുതല്‍ എന്തെങ്കിലും നടക്കണമെന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ ഒന്നും നടന്നില്ല. ജ്യോതി മുറിയില്‍ രാജി കാണ്‍കെ തന്നെ വിരലിടാറുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ രാജി ഒന്നിനും മുതിർന്നില്ല!അവള്‍ ജ്യോതിക്ക് ഒന്നടിച്ചു കൊടുത്തില്ല, സ്വയം വിരലിടുന്നത് ഒന്ന് കാണിച്ചുകൊടുത്തില്ല. അവൾ വെറുതെ കണ്ടുകൊണ്ട് കിടന്നു. ഇടയ്ക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു. ഫൈസയെ ഓർത്ത് കരഞ്ഞപ്പോഴെല്ലാം കുഞ്ഞാ എന്നു വിളിച്ചുകൊണ്ട് ജ്യോതിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

അവൾക്ക് തലചായ്ച്ച് കരയാന്‍ ഒരു തോൾ കൊടുത്തു. പിന്നെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നെറ്റിത്തടങ്ങളിൽ മുത്തം കൊടുത്തു. കവിത പോലെയല്ല, രാജി ഒരു കടങ്കഥ പോലെയാണെന്ന് ജ്യോതി തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവളെ മനസ്സിലാകുന്നില്ല. അവളുടെ മനസ്സില്‍ എന്താണെന്ന് ഒരു വ്യക്തതയുമില്ല. ശരീരം മുഴുവന്‍ തനിക്ക് മുന്നില്‍ തുറന്നു നിന്നത് പോലെ അവൾക്കൊന്നും മനസ്സ് കൂടി തുറന്നുകൂടെ എന്ന് ജ്യോതി കെറുവിച്ചു.

ഇത്രയേറെ സ്നേഹം തന്ന് രാജി തന്നെ വട്ടുപിടിപ്പിക്കുകയാണ്. മുന്നോട്ട് എങ്ങനെ പോകുമെന്നറിയണമെങ്കിൽ രാജിയുടെ മനസ്സറിയണം. അല്ലാതെ ഒരടി വെക്കുന്നത് തെറ്റിപ്പോയാൽ തീർന്നു. ഫൈസ കൈവഴുതിപ്പോകുന്നത് പോലെ ജ്യോതിക്ക് രാജിയും നഷ്ടമാകും. ആ ഭയം അവളില്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. രാജിയെ നഷ്ടപ്പെടാൻ വയ്യ. ഒന്നും ചെയ്യാതിരുന്നിട്ട് അവളെ നഷ്ടപ്പെട്ടാലോ?

“കുഞ്ഞാ…?”

ഒരു മയക്കത്തിൽ നിന്ന് ജ്യോതി കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

“കുഞ്ഞാ..?”

“മ്…”

“നീയുറങ്ങിയോ?”

“മ്…”

“നിനക്ക് ഫൈസയോട് പ്രേമമാണോ?”

ജ്യോതിയുടെ ഉള്ളൊന്ന് കാളി. കറങ്ങുന്ന ഫാനിന്റെ ഞരക്കം കേൾക്കാം. രാത്രിയുടെ ഇരുട്ട് വട്ടം കൂടിയ മുറിയിൽ രാജിയുടെ മുഖം ജ്യോതിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ജ്യോതി ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.

” എന്താ നീയിപ്പൊ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കാന്‍? ”

രാജി കട്ടിലില്‍ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് ചെരിഞ്ഞ് കിടപ്പാണ്.