ഒരേയൊരാൾ 4 [ഹരി] 194

“ഹാ… കിടന്നില്ലേ?”

“നീ വന്നിട്ട്….”

“മ്..”

രാജി അവളുടെ കൈപിടിച്ച് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഈ ജീവിതം മുഴുവന്‍ ഇങ്ങനെ രാജിയുടെ കൈ പിടിച്ച് നടക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലെന്ന് ജ്യോതി ആശിച്ചു. മുറിയില്‍ കടന്ന് വാതിലടച്ച് കിടക്കവിരി തട്ടിക്കുടഞ്ഞ് വിരിക്കുമ്പോള്‍ രാജി ഇടക്ക് ജ്യോതിയെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ഇങ്ങനത്തെ ഡ്രെസ്സിടുമ്പൊ നിനക്കൊരു ഷെഡ്ഡീം ബ്രെയ്സീറും ഇട്ടൂടെ? ഒരു പെറ്റിക്കോട്ടെങ്കിലും? അച്ഛനൊക്കെയുള്ളതല്ലേ… ഇങ്ങനെ എല്ലാം കാണിച്ച് നടക്കരുത്.”

രാജി കുറച്ച് കടുപ്പിച്ചാണ് പറഞത്.

അപ്പോഴാണ് ജ്യോതി തന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കിയത്. നേരത്തേ വന്ന് കയറിയ വിഷമത്തിൽ പറ്റിയതാണ്. ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ഈ ഉടുപ്പ് ഇത്രയും നിഴലടിക്കുമെന്ന് ഓർത്തുമില്ല. അച്ഛനോ അമ്മയോ കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പൊ ജ്യോതിയുടെ കാര്യം തീരുമാനമായേനേ. പറ്റിയ അബദ്ധം മനസ്സിലായെങ്കിലും ജ്യോതി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“വാ… വന്ന് കിടക്ക്…”

ജ്യോതി ചെന്ന് തന്റെ കട്ടിലില്‍ കിടന്നു. രാജി കുനിഞ്ഞു നിന്ന് ജ്യോതിയുടെ നെറുകയില്‍ ഒന്നുഴിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് നെറ്റിയില്‍ ഒരുമ്മ വച്ചു.

“ഇനി ഉറങ്ങിക്കോ. സമാധാനമായി ഉറങ്ങ്…”

അങ്ങനെ കുമ്പിട്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ രാജിയുടെ കഴുത്തിലെ സ്വർണ്ണമാലയുടെ ലോക്കറ്റ് ജ്യോതിയുടെ താടിയിലും ചുണ്ടിലും ഓടി നടന്നു. തലയൊന്നുയർത്തി അവളുടെ അധരങ്ങൾ രുചിക്കണമെന്ന് ജ്യോതിയുടെ മനസ്സ് വെമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ധൈര്യം പോര. അവൾ ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസമെടുത്തു. രാജി മൂരി നിവർന്ന് തന്റെ കട്ടിലില്‍ പോയി കിടന്നു.

ഈ ഒരു രാത്രി കൂടി കഴിഞ്ഞാല്‍ നാളെ ഫൈസ പോകും. എന്നന്നേക്കുമായി നാളെ ഫൈസയെ നഷ്ടമാകും. ഓർക്കാൻ വയ്യ. ഉള്ള് നീറുന്നു. അവളോട് നാളെ എങ്ങനെയാണ് യാത്ര പറയുക എന്ന് ജ്യോതിക്ക് നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ പറയണം. അവൾ തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് പറയണം. തനിക്കും ഇഷ്ടമായിരുന്നെന്ന് പറയണം. അന്നത്തെ ചുംബനവും സ്പർശനവും താനും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുവെന്ന് പറയണം. അവളുടെ ചുണ്ടുകളുടെ തുടുപ്പും നനവും ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു എന്ന് പറയണം. പിന്നെ സ്വന്തം ചേച്ചി രാജിയെ താന്‍ അഗാധമായി, അനിയന്ത്രിതമായി പ്രണയിക്കുന്നു എന്ന് പറയണം…

‘വേണ്ട…. അത് മാത്രം പറയണ്ട… ഞാനും ഈശ്വരനുമല്ലാതെ രാജിയോടുള്ള എന്റെ പ്രണയം വേറെ ആരുമറിയണ്ട…!’

ജ്യോതി മനസ്സില്‍ കുറിച്ചു.