ഓർമ്മകൾ 2 [Adam] 246

അതുവരെ അവൾക്ക് അരികെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. പതിയെ ഞാൻ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. അവൾ അവൾ തല പതുക്കെ തലയണ യിലേക്ക്  വെച്ചു. അവളുടെ ഉയർന്ന ഇന്ന് പാവാട താഴ്തുവനോ ശരി ആകാനോ അവൾ ശ്രമിച്ചില്ല. പക്ഷേ അവളുടെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അവൾ എൻറെ മുഖത്തോട് തന്നെയായിരുന്നു നോക്കിയിരുന്നത്. ആ ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ അതിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ആരും പരസ്പരം നോക്കിയിരുന്നു. ആദ്യം ആര് സംസാരിക്കുന്നു വോ, അയാൾ ആൾ ഈ നിമിഷത്തെ ഗതി  നിയന്ത്രിക്കുമെന്ന് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നോക്കി തന്നെ ചോദിച്ചു , അവൻ എന്തിനാ നിന്നെ ഇങ്ങനെ ഒകെ ചെയ്തത് .

സാലി : അയാൾക്ക് ഒരു ഭ്രാന്തന്റെ സ്വഭാവം അയിരുന്നു ചിലപ്പോൾ എന്നെ ബെൽറ്റിൽ കെട്ടിയിടും. ചിലപ്പോൾ അയാളുടെ സിഗരറ്റിന്റെ എരിയലുകൾ   . എനിക്ക് അതിനെ പറ്റി ഓർകണ്ട സമി.

ഞാൻ : ( എന്റെ കൈകൾ വീണ്ടും അവളുടെ പാന്റീസ് ന്റെ തൊട്ടു താഴെ തുടകൽകുമേൽ വച്ചു, സംസാരം തുടർന്നു )  എനിക്ക് ഇതൊന്നും അറിയുമായിരുന്നില്ല. (ഞാൻ പതുക്കെ ഒക്കെ അവളുടെ ഉള്ളിൽ തുടയിലെ പൊള്ളലേറ്റ മുറിപ്പാടുകൾ ഇലൂടെ കൂടെ വിരലുകൊണ്ട് തഴുകി.)

സാലി : നീ പോയി കിടന്നു സമി. നേരം ഒത്തിരി ആയില്ലേ.

ആ ഇരുട്ട് ആ നിമിഷത്തിലെ ലഹരി  എന്നിവ ധാർമിക എന്ന മറവിനെ നേർപ്പിച്ചു . അതോ എന്നിലെ മൃഗത്തെ …ഏതോ അത് എനിക്കറിയില്ല. പക്ഷേ ഞാൻ എൻറെ കൈകൾ അവൾ അവളുടെ ഇവിടെ പാൻറീസ് മുകളിൽ വച്ചു.

സാലി അപ്പോൾ അപ്പോൾ ഒരു പതിഞ്ഞസ്വരത്തിൽ അതിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു  പോയി കിടന്നുറങ്ങു. അവൾ എന്നോട് പോയി കിടന്നോളാനും പറഞ്ഞ നിമിഷം ഞാൻ അവളുടെ പാന്റിയുടെ  മുകളിൽ പതിയെ അമർത്തി . അവൾ അവൾ കണ്ണടച്ചു കൊണ്ട് കൊണ്ട് രണ്ടു കൈകളും തലയിണയിൽ പിടിച്ചു   മുഖം മുഖം സൈഡിലേക്ക് ചെരിച്ചു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു