ഒരു അവിഹിത പ്രണയ കഥ [സ്മിത] 669

അവള്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.

“ഒഹ്! കൊള്ളാല്ലോ!എന്‍റെ രേണു, എനിക്കറിയില്ലേ നിന്നെ!”

അത് പറഞ്ഞ് അവന്‍ ടോപ്പിന് പുറത്ത് കൂടി അവളുടെ മുലക്ക് ഒന്ന് പിടിച്ച് തിരുമ്മി വിട്ടു.

പെട്ടെന്നുള്ള ആ പിടുത്തത്തില്‍ അവള്‍ക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അടുത്തനിമിഷം വസന്ത് ഹാള്‍ വിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയപ്പോഴാണ് അവള്‍ക്ക് ബോധമുണ്ടായത്.

അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. അരുന്ധതിയുടെ മുറിയുടെ മുമ്പിലെത്തി. കതകില്‍ മുട്ടി.

“എനിക്കകത്തേക്ക് വരവോ? മേത്ത് തുണി വല്ലതും ഉണ്ടോ?”

“കേറി വാടി”

അകത്ത് നിന്നും അരുന്ധതി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ തന്നെ അരുന്ധതി തുണിയുടെ അധിക ഭാരമില്ലാതെ കിടക്കുകയായിരുന്നു. ദേഹത്ത് ഒരു ബാതിംഗ് ടവ്വല്‍ മാത്രമുണ്ട്. അത് തുടയിടുക്കിനെ മറച്ചിരുന്നു. മുഴുത്ത് തുറിച്ച മുലകള്‍ ഏതാണ്ട് പൂര്‍ണ്ണമായും നഗ്നമായിരുന്നു.

“ഈ അമ്മയ്ക്ക് നാണമില്ലേ?”

അവരുടെ ഉയര്‍ന്ന മാറിലേക്ക് നോക്കി രേണുക ചോദിച്ചു.

“അതെന്നാ നീ ആണാണോ?”

“എന്നാലും!”

“നീ അച്ഛന്റെ റൂമിലെ ഷെല്‍ഫില്‍ നിന്ന് ഒരു ബോട്ടില്‍ ഇങ്ങെടുത്ത് വാ!”

“അമ്മേടെ കാമുകന്‍ വരുന്നതിന് മുമ്പ് അമ്മ കൊണ്ടുവന്നതാണല്ലോ! അത് തീര്‍ത്തോ?”

“അത് കാല്‍ ഭാഗത്തോളം മാത്രേ ഉണ്ടാരുന്നുള്ളൂ..ഒറ്റവലിക്ക് തീര്‍ത്തു അത്”

“അമ്മെ ഇങ്ങനെ ആണുങ്ങള് കുടിക്കുന്നത് പോലെ ചുമ്മാ ഇതൊക്കെ കുടിച്ചേക്കരുത്! പിന്നെ കുഴപ്പം ആകുംകെട്ടോ!”

“പോടീ എന്ന് വെച്ചാ ഞാന്‍ എന്നും അങ്ങനെ കുടിക്കുവല്ലേ! നീ പോയി എടുത്തുകൊണ്ടുവാ പെണ്ണെ!”

“അമ്മേടെ കാര്യം!”

രേണുക പിറുപിറുത്തു.

“കുടിക്കാന്‍ മാത്രം മതിയോ അതോ ഇനി അച്ഛന്‍ ചെയ്യുന്ന പോലെ വലിച്ച് കേറ്റാനും വേണോ?”

“നീ ഒന്ന് പോയി ഞാന്‍ പറഞ്ഞ സാധനം കൊണ്ടുവാ കൊച്ചേ”

അവളുടെ ഇഷ്ട്ടക്കേടിലെക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അരുന്ധതി പറഞ്ഞു.

രേണുക പോയി നാരായണന്‍ മേനോന്‍റെ മുറിയില്‍ കയറി ഷെല്‍ഫില്‍ നിന്നും ഷീവാസ് റീഗലിന്റെ ഒരു ബോട്ടില്‍ എടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നു. തിരികെ വന്ന് അത് അരുന്ധതിയ്ക്ക് കൊടുത്തു. അവിടെ മേശമേല്‍ സോഡയും വെള്ളവം ഗ്ലാസ്സുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അരുന്ധതി ബോട്ടില്‍ തുറന്ന്‍ മദ്യം ഗ്ലാസ്സിലേക്ക്‌ പകര്‍ന്നു.

“നീയെന്നാ ഞാനും വസന്തും മുറിയില്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ പുറത്ത് വന്നു നിന്നത്?”