ഒരു ചെറുകഥ 2 [അഹമ്മദ്‌] 211

എനിക്ക് ആരോടും പിണക്കം ഒന്നുമില്ല എന്നോടല്ലേ ഇവിടുള്ളോർക്കു പിണക്കം ഇന്നലെ വന്നുകേറിയിട്ടുകൂടി താൻ ഒന്ന് വന്നുനോക്കിയില്ലല്ലോ
അതുപിന്നെ ന്റെ പാവം ഏട്ടനെ എല്ലാരും കൂടി പറ്റിക്കുകയാണോ എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട അവൾ കുറച്ചു കൂടി അടുത്തേക്ക് നിന്നു പറഞ്ഞു
എന്നിട്ട് ഇപ്പൊ എങ്ങനെ സംശയം മാറിയോ
മം ഒരഞ്ചുമിനുട്ട് മുൻപ് മാറി ഉമ്മറത്തു കെട്ടിയോന്റെയും കെട്ടിയോളുടെയും സ്നേഹപ്രകടനം കണ്ടപ്പോ മാറി
എന്നാലും ചിലപ്പോ ഞാൻ അഭിനയിക്കുക ആണെകില
ന്റെ പൊന്നാര ഏടത്തി ന്റെ സംശയം ഒക്കെ മാറി സോറി ന്നോട് ഇനി പിണക്ക ഒന്നും ഉണ്ടാവല്ലേ ട്ടോ
മം നോക്കട്ടെ അവൾ കപട ദേഷ്യം നടിച്ചു
പ്ലീസ് ഏടത്തി ക്ഷമിച്ചൂന്നു പറ അവൾ കൊഞ്ചി
ആ പെണ്ണെ അനിത ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
ന്റെ പുന്നാര ഏടത്തി നീതു അനിതയെ കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു
നിന്റെ ഭർത്താവ് ഗൾഫിൽ എവിടാ
ഖത്തർ ആണ് കല്യാണത്തിന് വരാൻ ഇരുന്നതാ പക്ഷെ വിസ തീർന്നിട്ടി പുതിയത് അടിച്ചിട്ടില്ല അതുകൊണ്ട് അതുകഴിഞ്ഞു വരണേ പറ്റു
ആളുടെ പേര് എങ്ങന
അനൂപ്
താനിപ്പോ എന്താ പഠിക്കുന്നത്
ഞാൻ MBA ഫസ്റ്റ് ഇയർ ആണ് ഇവിടടുത്തു തന്നെ….. കോളേജ് ഇല്ലേ അവിടെ നിക്ക് വലിയ താല്പര്യം ഒന്നുമില്ല പിന്നെ പോണൂ അവൾ ഒരൊഴുക്കിൽ പറഞ്ഞു
പിന്നെ അനൂപിന്റെ നിർബന്ധം ആണോ
അനുവേട്ടനോ നല്ല ആളാ പുള്ളി പഠിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടെന്താ പഴഞ്ചൻ സ്വഭാവം ആണ് പക്ഷെ ഭയങ്കര സ്നേഹം ആണ് മൂപ്പർക്ക് പഠിക്കാൻ വിടാൻ ഒന്നു താല്പര്യം ഇല്ല ന്റെ ഏട്ടന ന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നെ ന്നെകൊണ്ട് MBA എടുപ്പിക്കണം എന്ന ഏട്ടന് നിക്ക് വയ്യ എടുത്തിട്ട് എന്തിനാ അനുവേട്ടൻ ജോലിക്കൊന്നും വിടൂല അതുപറഞ്ഞപ്പോ ഏട്ടൻ പറഞ്ഞു നീ പാസ്സ് ആവു അതുകഴിഞ്ഞു അനുവേട്ടൻ സമ്മതിക്കും എന്ന് നിക്ക് തോന്നണില്ല അല്ല ചേച്ചി MBA ചെയ്തില്ലേ
ഉവ്വ് പക്ഷെ ലാസ്റ്റ് സെമസ്റ്റർ എക്സാം എയ്തീല അപ്പോയെക്കും അസുഖം ആണെന്ന് ഒക്കെ അറിഞ്ഞു പിന്നെ എഴുതാനും തോനീല
മം അവർ പിന്നേം ഒരുപാട് സംസാരിച്ചിരുന്നു
രാവിലെ എല്ലാരും ഒരുമിച്ചിരുന്നാണ് പ്രാതൽ കഴിച്ചത് അനിതക്കു അതൊരു പുതിയ അനുഭവം ആയിരുന്നു അവളുടെ വീട്ടിൽ ഇങ്ങനെ ഒന്നു സങ്കൽപ്പിക്കുക കൂടി സാധ്യമല്ല
ഉച്ചക്കത്തെ സദ്യ ഒരുക്കാൻ അമ്മയും മോനും സജീവമാണ് തേങ്ങ ചിരകാനും ഒക്കെ അനിതയും ഒപ്പം കൂടി നീതു ഇതൊക്കെ ഇതൊക്കെ നോക്കി നിൽക്കുക അല്ലാതെ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല