❤️പാർവതീപരിണയം [പ്രൊഫസർ] 544

അവനും അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു

“ആ മോൾക്ക്‌ റോയിയെ പരിചയപ്പെടുത്തണ്ടല്ലോ അല്ലെ, നിങ്ങൾ ഒരേ കോളേജിൽ അല്ലെ പഠിക്കുന്നത് “

അച്ഛന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ ഒന്ന് ഭയന്ന്, അച്ഛൻ ആദ്യമായാണ് ഇത്രയും ദേഷ്യത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നതു അവൾ കേൾക്കുന്നത്

“അതെ അച്ഛാ… “

“റോയിയോട് പള്ളി കഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ അമ്മയെയും കൂട്ടി ഈ വഴിക്കു വരാൻ പറഞ്ഞത് എന്തിനാണെന്ന് മനസ്സിലായോ “

“ഇല്ല രാഘവേട്ടാ “

“ എന്നാൽ കേട്ടോളു, എന്റെ മകൾക്കു എന്നെക്കുറിച്ച് കുറച്ചു തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ഉണ്ട് അത് മാറ്റാനാണ് “

അയാൾ പറയുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ റോയിയും പാർവതിയും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി

“റോയിക്കു ദൈവ വിശ്വാസം ഉണ്ടോ “

“ഇല്ല രാഘവേട്ടാ “

“എനിക്കു ഉണ്ട് മോനെ റോയ്, “

താൻ പാർവതിയെ സ്നേഹിച്ചത് അറിഞ്ഞു രാഘവേട്ടൻ തന്നെ വിളിച്ചു വരുത്തി അപമാനിക്കുകയാണെന്നു അവനു തോന്നി

“എനിക്ക് ദൈവ വിശ്വാസം ഉണ്ട്, പക്ഷെ ഒരൊറ്റ ദൈവമെ ഉള്ളു, നമ്മളെ സൃഷ്‌ടിച്ച ദൈവം , ബാക്കി ഒക്കെ നമ്മൾ സൃഷ്‌ടിച്ച ദൈവങ്ങൾ ആണ് എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു അതുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് മനുഷ്യരെ എല്ലാം ഒരുപോലെ കാണാനും സാധിക്കും “

ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ടു രാഘവൻ വീണ്ടും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി

“ ഈ 22 വർഷം കൊണ്ട് എന്റെ മകൾക്കു അത് മനസ്സിലായിട്ടില്ല, അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ആഗ്രഹം തോന്നിയപ്പോൾ അത് എന്നോട് പറയാൻ അവൾക്ക് തോന്നിയില്ല, അവൾ സ്നേഹിക്കുന്ന ആൾ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനി ആയതു കൊണ്ട് അച്ഛൻ അംഗീകരിക്കില്ല എന്ന് കരുതി “

“അച്ഛാ.. “

പാർവതി സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും രാഘവൻ അവളെ തടഞ്ഞു

“ ഞാൻ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞില്ല,….. അവസാനം അവളുടെ ആഗ്രഹം എന്നെ അറിയിക്കാൻ അവളുടെ അനിയത്തി വേണ്ടി വന്നു “

അത്താഴവും കഴിഞ്ഞു ഉമ്മറത്ത് ചാരുകസേരയിൽ കിടന്നിരുന്ന രാഘവന്റെ അടുത്തേക്ക് ദുർഗ നടന്നെത്തി, പറയാൻ പോകൂന്ന കാര്യത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും അത് അച്ഛൻ അറിയുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന പ്രതികരണവും അവളെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു

“അച്ഛാ… “

വിളി കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ രാഘവൻ കാണുന്നത് ഇതുവരെ അയാൾ കാണാത്ത മുഖഭാവത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ദുർഗയെയാണ്. അവൾക്ക് എന്തോ മുഘ്യമായ കാര്യം പറയാനുണ്ടെന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

“ എന്താ മോളെ, മോൾക്കെന്തോ അച്ഛനോട് പറയാനുണ്ടല്ലോ “