❤️പാർവതീപരിണയം [പ്രൊഫസർ] 544

പാതിയായ ലക്ഷ്മി പോയപ്പോൾ പോലും അയാൾ കരഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നാൽ മക്കളുടെ കണ്ണ് കലങ്ങിയാൽ അയാൾക്ക്‌ സഹിക്കില്ല

“അച്ചന്റെ മോളിങ്‌ വാ “

“തല്ലില്ലാന്നു ഉറപ്പു പറഞ്ഞാൽ വരാം “

“ പാറുനെ എന്നെങ്കിലും ഈ അച്ഛൻ തല്ലീട്ടുണ്ടോ “

അത് കേട്ടതും പാർവതി അച്ഛന്റെ മാറിൽ ചാഞ്ഞു

“അച്ഛാ, അറിഞ്ഞോടല്ലച്ഛാ ഇത്രയും വൈകും എന്ന് കരുതിയില്ല “

“ആ ഇനീപ്പോ അതിനെക്കുറിച്ചൊന്നും പറയണ്ട മോളിങ്‌ വന്നല്ലോ, മുത്തശ്ശിടെ കൂടെ ചെന്ന് ചായ കുടിക്കു “

“ശരി അച്ഛാ “

അതും പറഞ്ഞവൾ മുത്തശ്ശിയേയും കൂട്ടി ഉള്ളിലേക്ക് പോയി, ഉള്ളിൽ ചെന്നതും പുറത്തു നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും നമ്മളെ ബാധിക്കുന്നതല്ല എന്നിലുള്ള ഭാവത്തിൽ ഒരാൾ tv യും കണ്ടു മിച്ചറും കൊറിച്ചു കൊണ്ടിരുപ്പുണ്ട്

“കാല് അടുപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കു പെണ്ണേ “

ദുർഗയുടെ ഇരിപ്പു കണ്ടതും മുത്തശ്ശി അവളെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു, ആൺമക്കൾ ഇല്ലാത്ത മനക്കൽ തറവാട്ടിലെ മീശവെക്കാത്ത ആൺകുട്ടിയാണ് ദുർഗ, രാഘവൻ നായരുടെ മുന്നിൽ മുഖത്തു നോക്കി സംസാരിക്കാൻ ആർക്കെങ്കിലും ധൈര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് അവൾക്കു മാത്രമാണ്

“ആ എത്തിയോ തംബുരാട്ടി, ഇതെവിടെയായിരുന്നു ഇത്രയും സമയം “

“ഒന്നും പറയണ്ടെന്റെ കൊച്ചു തംബുരാട്ടി, പോരാൻ നേരത്തു ഒരു ചെറിയ പണി കിട്ടി “

അനിയത്തി ആണെങ്കിലും പാർവതിയുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തും ദുർഗ തന്നെയായിരുന്നു, ദുർഗ അറിയാത്ത ഒരു രഹസ്യവും അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല, ആദ്യമായി ഒരു പ്രേമലേഖനം കിട്ടിയപ്പോൾ പോലും അവൾ ആ കാര്യം ആദ്യം പറഞ്ഞത് ദുർഗ്ഗയോട് ആയിരുന്നു,

“ആ നീ പോയി ചായ കുടിച്ചിട്ട് വാ എനിക്ക് കുറെ സംസാരിക്കാനുണ്ട് “

പാർവതിയും ദുർഗയും തമ്മിൽ 5വയസിനു വ്യത്യാസം ഉണ്ടെങ്കിലും, ദുർഗ ഒരിക്കലും പാർവതിയെ ചേച്ചി എന്ന് വിളിച്ചിട്ടില്ല.

പാർവതി മുത്തശ്ശിയുടെ കൂടെ ചായകുടിക്കാൻ അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു, ചായകുടിയും കഴിഞ്ഞു കുളിയും കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോളേക്കും മുത്തശ്ശി തുളസിത്തറയിൽ വിളക്ക് വച്ചിരുന്നു

“വാ കുട്യോളെ നാമം ജപിക്കാം”