പലിശക്കാരൻ [ഒലിവർ] 762

പക്ഷേ അതായിരുന്നില്ലല്ലൊ എന്റെ ഉദ്ദേശം. ഇവളെ എന്നുമെന്റെ കിടക്കയിൽ വേണം. വയസ്സ് ഇരുപതല്ലേ ആയിട്ടുള്ളൂ. ആരേയും മോഹിപ്പിക്കുന്ന സൗന്ദര്യവും. ശരിക്കും പക്ഷേ പെണ്ണിന് മുലയൊന്ന് വീർത്തുവരുന്നതേയുള്ളൂ. സാരമില്ല. കെട്ടിക്കഴിഞ്ഞ് പിടിച്ച് വലുതാക്കാൻ ഞാനുണ്ടല്ലൊ. കുറഞ്ഞത് ഒരു 25 വർഷത്തേക്കെങ്കിലും ഈമ്പിക്കുടിക്കാനും പിടിച്ച് പിഴിയാനുമുള്ളത് ആ മുലകളിൽനിന്നും വീണക്കുടം പോലുളള ചന്തികളിൽനിന്നും കിട്ടും. പോരാത്തതിന് ഒന്നാന്തരം തടവാടികളും. തലയ്ക്ക് ബോധമുള്ളയാരും പെണ്ണ് തരാത്ത എനിക്ക് എങ്ങനെ നോക്കിയാലും ഈ കച്ചവടം ലാഭം തന്നെ.
തന്റെ ശരീരത്തിലെ മുഴുപ്പുകളെ എന്റെ കൊതിയൻ കണ്ണുകൾ ചുഴ്ന്നളക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാവണം… ശ്രീബാല പെട്ടെന്ന് അകത്തേക്ക് കടന്ന് വാതിലിൽ മറഞ്ഞുനിന്നു. എനിക്ക് ചിരി വന്നു.
“ എന്തായാലും കഥാനായിക ഇവിടെവരെ വന്ന സ്ഥിതിക്ക് കാര്യം പറയാതെ പോവാൻ പറ്റില്ലല്ലൊ… ഇങ്ങുവന്നേ…” ഞാൻ വിളിച്ചു. അകത്തുനിന്നും അനക്കമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.
“ ശ്രീബാല ഇങ്ങ് വരാനാ പറഞ്ഞെ!” എന്റെ ശബ്ദത്തിലെ കടുപ്പം കേട്ടാവണം അവൾ വാതിക്കൽനിന്ന് പുറത്തേക്ക് വലിഞ്ഞു. എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു. പിന്നെ ചായ കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന ട്രേ വച്ച് മാറിടം മറച്ച് താഴേക്ക് നോക്കിനിന്നു.
“ മോൾക്കറിയാലൊ… നിന്റെ അച്ഛനെക്കൊണ്ട് ഒരിക്കലും ഈ കടം തന്നുതീർക്കാൻ പറ്റില്ലാന്ന്… പക്ഷേ നീയൊന്ന് മനസ്സ് വച്ചാ എല്ലാ കടോം തീരും. നിന്റെ ഇളയതുങ്ങളെ നല്ലിടങ്ങളിലേക്ക് കെട്ടിച്ചയക്കാനും പറ്റും.”
ശ്രീബാല ഒന്നും മിണ്ടാതെ കേട്ടുനിന്നതേയുള്ളു. ഞാൻ നയത്തിൽ തുടര്‍ന്നു.
“ അറിയാമോ… ഇതുവരെ കല്ല്യാണവും കുട്ടികളുമൊന്നും വേണ്ടാന്ന് വച്ചാതായിരുന്നു ഞാൻ. പക്ഷേ നിന്നെ കണ്ടപ്പൊ ഒരു മോഹം.. വല്ലാത്തൊരു കൊതി. മോള് ഈ അണ്ണന്റെ പ്രായമൊന്നും നോക്കണ്ട. ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ടതെല്ലാം കൊടുക്കാനുള്ളത് ഈ ശരീരത്തിലുണ്ട്.”
അവളുടെ തന്തപ്പടി അവിടിരിപ്പുണ്ടെന്ന് വകവയ്ക്കാതെയാണ് ഞാനത് പറഞ്ഞത്. അയാളെന്നോട് ഗത്യന്തരമില്ലാതെ എണ്ണിവാങ്ങിച്ച കാശ് അയാളെ അയാളുടെ വാ മൂടിക്കെട്ടുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.
“ അപ്പൊ.. നാളെ… അല്ലേൽ വേണ്ട, മറ്റന്നാൾ എനിക്ക് നിന്റെ തീരുമാനം അറിയണം. ഒന്നിങ്കിൽ വേടിച്ച കാശ്.. അല്ലെങ്കിൽ ഈ കഴുത്തിലൊരു താലി. നമ്പറ് കൈയ്യിലുണ്ടല്ലൊ വിളിച്ചാ മതി”
ഉരിയാടാനൊന്നുമില്ലാതെ വിറച്ചുനിന്ന അവളുടെ മനോഹരമായി തുളുമ്പിയ കണ്ണുകളും വിറകൊണ്ട് തുടുത്ത ചുണ്ടുകളും ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ആസ്വദിച്ചുനിന്നു. പിന്നെ അവളെ കണ്ണിറുക്കിക്കാണിച്ച് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി.
ത്രിസന്ധ്യയ്ക്ക് വിജനമായ നാട്ടുവഴിയിലൂടെ ജീപ്പോടിക്കുമ്പോൾ ആ കിളുന്ന് പെൺകൊടിയുടെ കന്നിപ്പൂറിന്റെ ചുവപ്പുനാട മുറിക്കുന്നത് മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഇതിനുമുമ്പ് എത്രയോ എണ്ണത്തെ അനുഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. നാട മുറിച്ചും മറ്റാരോ മുറിച്ചതിന്റെ ബാക്കിയായും. ഇപ്പൊ പോവുന്നതും എനിക്ക് അത്താഴവും തയ്യാറാക്കി കാത്തിരിക്കുന്ന കരിമ്പിൻതുണ്ടു പോലുള്ള ഒരു കിണ്ണൻ ചരക്കിനെ അനുഭവിക്കാനാണല്ലൊ. ആക്സിലേറ്റർ സരളേച്ചിയുടെ കൂരയിലേക്ക് ചവിട്ടി വിടുമ്പോൾ രണ്ടുദിവസം മുമ്പത്തെ മധുരസ്മരണകൾ അയവിറക്കി മുണ്ടിനടിയിരുന്ന് എന്റെ കുണ്ണ പെരുമ്പറ കൊട്ടി. അവനെ വകഞ്ഞുവച്ച് ഞാൻ രണ്ട് ദിവസം മുമ്പുളള ഓർമ്മകളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.
*****