പണ്ണൽ ചരിതം [Dr. Wanderlust] 272

മാർട്ടിൻ തനിക്ക് പോകാനുള്ള ബസ്സ് നോക്കി സ്റ്റാൻഡിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു.

അപ്പോഴാണ് അവന്റെ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചത്. ആളുടെ പേര് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ കട്ട്‌ ചെയ്തു. ഫോൺ വീണ്ടും റിങ് ചെയ്തു. അവൻ അരിശത്തോടെ അതും കട്ട്‌ ചെയ്തു. വീണ്ടും റിങ് ചെയ്ത ഫോണവൻ ഫ്ലൈറ്റ് മോഡിലേക്ക് മാറ്റി.

തട്ടുകടയിൽ നിന്ന് ഫുഡ്‌ അടിച്ച ശേഷം നേരെ ബസിൽ കയറി. ഏതാണ്ട് നിറയെ ആളുണ്ടായിരുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ ഒരു സീറ്റ് ഒത്തു കിട്ടി. ഇന്ന് മൊത്തം മൂഞ്ചലാണല്ലോ അവൻ മനസ്സിലോർത്തു. ടിക്കറ്റ് എടുത്ത ശേഷം അടുത്തിരുന്ന ചേട്ടനോട് സ്ഥലമെത്തിയാൽ ഒന്ന് പറഞ്ഞേക്കണേ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കണ്ണുകളടച്ചു കിടന്നു.

—————————————————————–

“ഏയ് ഇറങ്ങുന്നില്ലേ” അടു

ത്തിരുന്ന മധ്യവയസ്കൻ അവനെ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും തട്ടിയുണർത്തിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ങേ….സ്ഥലമെത്തിയോ” അവൻ ക ണ്ണുകൾ തിരുമ്മികൊണ്ട് ഉറക്കമുണർന്നു. ഉറ ക്കത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ നിന്നും മുക്തി നേട ാൻ അവൻ രണ്ടു കൈകളും മേൽപ്പോട്ടുയ ർത്തി മസ്സിലുപിടിച്ചു. ശേഷം വാച്ചിൽ സമയം നോക്കിയപ്പോൾ പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞു…

കവലയിൽ നിന്നൊരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു നേരെ വീട്ടിലെത്തി. വീട്ടിലെത്തി, ബെല്ലടിച്ചു കുറച്ചു നേരം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു, അവന്റെ സ്വരം കേട്ടതിനു ശേഷമാണു അമ്മച്ചി വാതിൽ തുറന്നത്.

” ഇതെന്താടാ ഈ സമയത്ത്? നീ കോളേജ് അടച്ചിട്ടേ വരൂ എന്നല്ലേ കഴിഞ്ഞയാഴ്ച്ച വിളിച്ചപ്പോൾ പറഞ്ഞിരുന്നത്. ”

“ഓഹ്, പ്രോഗ്രാം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇങ്ങ് പോരാൻ തോന്നി. ഇനി ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു എക്സാം സമയത്ത് അങ്ങ് ചെന്നാൽ മതി ”

ഉള്ളിലേക്ക് കയറി ബാഗ് സോഫയിലേക്ക് ഇട്ടു അവൻ പറഞ്ഞു.

“നീ വല്ലതും കഴിച്ചാരുന്നോ?” മറിയ തിരക്കി.

” ഞാൻ കടയിൽ നിന്ന് കഴിച്ചു…” നേരെ മുകളിലെ നിലയിലെ മുറിയിലേക്ക് പോകുന്നതിനടയിൽ അവൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

ബെഡ്ഡില്ലേക്ക് വീണത് മാത്രമേ അവന് ഓർമ്മയുള്ളൂ. പിന്നെ കണ്ണ് തുറന്നപോൾ 9 മണി ആയിരുന്നു.