പാപ്പൻ ഡോക്ടറുടെ ചികിത്സ 2 [സഞ്ജുനാഥ്] 239

കുരുത്തം കെട്ടവൾ. സ്വയം ശാസിച്ചു. ഇപ്പോൾ കാണുന്നതിലെല്ലാം ലൈംഗിക ചിന്തകളാണ് വരുന്നത്. തനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ മാറ്റങ്ങൾ ഉള്ളതു പോലെ മേഴ്സിക്ക് തോന്നി.

കണ്ണുകളടച്ചു. ട്രെയിനിൻ്റെ താളം മാത്രം. അതിലേക്ക് മാത്രം ശ്രദ്ധ ചെലുത്താൻ മനഃപൂർവം ശ്രമിച്ചു.

അച്ചായൻ ഇന്നലെ തന്നിലേക്ക് ആഴ്നിറങ്ങി അടിച്ചപ്പോഴത്തെ ശബ്ദം പോലെ. ഓരോ അടിയും ഉള്ളിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നത് പോലെ. പിസ്റ്റൺ കയറി ഇറങ്ങുന്നത് എൻ്റെ പൂറിനുള്ളിൽ ആണെന്നത് പോലെ…

കൈ തുടകൾക്കിടയിലേക്ക് നീക്കി. നൈറ്റിക്ക് മുകളിലൂടെ പൂറിന് മധ്യത്തിൽ വിരലുകൊണ്ട് ഉരച്ചു. നൈറ്റിയുടേയും പാൻ്റിയുടേയും തുണിക്കടിയിൽ ആണെങ്കിലും പൂറ് വിങ്ങുന്നത് എനിക്ക് അറിയാനാവുണ്ട്. തുടക്കിടയിൽ നനവ് പടരുന്നുണ്ട്.

എപ്പോഴാണ് മയങ്ങി പോയത് എന്നറിയില്ല. എന്തോക്കെയോ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ട്. വണ്ടി ഏതോ സ്റ്റേഷനിൽ നിർത്തിയിരിക്കുകയാണ്. ആളുകൾ ഇറങ്ങുന്നും കയറുന്നുമുണ്ട്. ചായ, കാപ്പി എന്നു വിളിച്ച് ആളുകൾ പോകുന്നുണ്ട്. ഒരു ബോർഡ് വായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. സോലാപൂർ. ഇവിടെ കുറേ നേരം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. കാലെടുത്ത് തിരിഞ്ഞു കിടക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോഴാണ് ബർത്തിൽ ആരോ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിയത്.

മനസിലൂടെ ഒരു മിന്നൽ പിണർ പാഞ്ഞു പോയി. തൻ്റെ കാലിൻ്റെ ഭാഗത്ത് സീറ്റിൽ ചാരിയിരുന്ന് ഉറങ്ങുകയാണ് പാവം. ചേച്ചി … ചേച്ചീ… എന്ന് വിളിച്ച ആ പയ്യനാണ്. അവനും അവകാശപ്പെട്ട ബർത്തിലാണ് താൻ നിവർന്ന് കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നത്.

ഒന്ന് നിവർന്നിരുന്നിട്ട് ഞാനവനെ തൊട്ടുവിളിച്ചു. “അതേ… ഇനി ഒന്ന് കിടന്നോളൂ. ഞാൻ ഇരുന്നോളാം.”

“വേണ്ട ചേച്ചി, ചേച്ചി കിടന്നോളൂ. നേരം ഒന്നുമായില്ല. ഇനി ഒത്തിരി സമയം ഉണ്ട്. ചേച്ചിക്ക് കാപ്പി വേണോ?”

“വേണ്ട. കാപ്പി കുടിച്ചാൽ ഉറക്കം പോകും.”

“ശരിയാ, അതാ ഞാനും കുടിക്കാഞ്ഞത്.”

“ഇവിടെ കുറേ നേരം ആയെന്ന് തോന്നുന്നു”

” ഇവിടെ കാൽ മണിക്കൂറോ മറ്റോ ഉണ്ട് ചേച്ചീ. ചേച്ചി കഴിച്ചോ?”

” കഴിച്ചു. കഴിച്ചില്ലേ”

ഞാനും കഴിച്ചു ചേച്ചി. അവിടെല്ലാവരും കിടന്നു. ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ചേച്ചി നല്ല ഉറക്കം. അതാ ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട എന്നോർത്തത്.”

“അയ്യോ… എന്നാലും മോശമായി പോയി. എന്നെ ഒന്ന് വിളിച്ചാൽ മതിയാരുന്നു.”

“ചേച്ചീടെ ഉറക്കം കണ്ടപ്പോൾ വിളിക്കാൻ തോന്നില്ല. അതാ, സത്യം”