പരസ്പരം [അൻസിയ] 1122

“എന്തിന്….??

“അല്ല അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വിളിച്ച് ലാസ്റ്റ് എന്തെങ്കിലും ഉടായിപ്പ് കളിക്കുന്ന ആളാണോ എന്നറിയണ്ടേ…??

“എന്നിട്ട് എന്ത് തോന്നി…??

“പവമാണെന്ന തോന്നുന്നത്…”

“അപ്പൊ ??

“എന്ത്… ആ പൈതലിന്റെ നമ്പർ അയച്ചിട്ടുണ്ട്…”

“നിന്റെ കൊടുത്ത…??

“കൊടുത്തേക്ക്….”

റീനയുടെ നമ്പർ സമീറിന് അയച്ചു കൊടുത്ത് സതീശൻ പറഞ്ഞു…

“പൈതലന്ന് പറഞ്ഞ് താഴ്ത്തി കാണണ്ട… ചിലപ്പോ നിന്നെ കടത്തി വെട്ടുന്ന പ്രകടനമാകും…”

“എന്തയാലും അവളുടെ പൂതി ഇതോടെ തീരും…. ”

“ചിലപ്പോ എനിക്ക് നീ തരാത്തത് അവന് കൊടുക്കേണ്ടി വരും കേട്ടാ…”

“എന്ത്…??

“ബാക്ക്…”

“ആ… പിന്നല്ലേ അതിൽ തൊട്ടുള്ള കളിക്ക് ഞാനില്ല…”

“എന്തായാലും എന്റെ ആഗ്രഹം ഞാൻ ഹാദിയിൽ തീർക്കും…..”

“ബാക്കിലോ…??

“പിന്നല്ല…”

“ചേട്ടാ പാവമാണ് ട്ടോ…”

“ഒരു പാവവും ഇല്ല… ”

“ക്രൂരൻ…”

“സമ്മതിച്ചു….”

എന്നത്തേക്കാളും സന്തോഷവാനായി ചേട്ടനെ അന്ന് കണ്ടു റീന…. വൈകുന്നേരം ആയതും എല്ലാത്തിനും തൃതി കൂട്ടുന്നത് പോലെയായിരുന്നു പെരുമാറ്റം… തന്റെ ഉള്ളിലും എന്തോ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത വിങ്ങൽ അവൾക്കും അനുഭവപ്പെട്ടു പക്ഷേ അതൊന്നും പുറത്തു കാണിക്കാതെ സാധാരണ മട്ടിൽ വീട്ടിലെ ജോലിയെല്ലാം റീന തീർത്തു… ഒൻപത് മണിയോടെ മോളെ ഉറക്കി ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരിക്കുമ്പോഴാണ് റീന മൊബൈൽ ഡാറ്റ ഓണാക്കിയത്… ഗള്ഫ് നമ്പറിൽ നിന്നും ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു കിടക്കുന്നത് കണ്ട് അവളത് വായിച്ചു…

“ഹായ്… ഞാനാണ് സമീർ … നാട്ടിലെ സമയം ഒൻപത് കഴിഞ്ഞാൽ ഞാനവിടെ ഫ്രീയാണ്… വിളിച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാൻ ഒരിക്കലും നിൽക്കില്ല… ഫ്രീ ആകുമ്പോ ഒരു മെസ്സേജ് അയക്കണം… പിന്നെ ചേട്ടനോട് പറഞ്ഞേക്ക് അവൾ വിളിക്ക് വേണ്ടി കാതിരിക്കുകയ എന്ന്….”

റീന ഫോൺ ടേബിളിൽ വെച്ച് ചേട്ടനെ നോക്കി…

“അവൻ വിളിച്ചോ നിന്നെ…??

“ഇല്ല… ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എപ്പോഴും വിളിക്കാനൊന്നും പറ്റില്ലെന്ന്…”

“സ്കൂൾ സമയം ഒഴിച്ച് എപ്പോ വേണമെങ്കിലും വിളിച്ചൂടെ…??

“ചേട്ടൻ വിളിച്ച അവളെ…??

“ഇല്ല വിളിക്കണം…”

“വിളിക്ക്…. ഇപ്പൊ ഫ്രീയായി കാണും…”

“നിന്റെ മുന്നിലിരുന്ന് സൊള്ളാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല… അതിനൊക്കെ ഒരു പ്രൈവസി വേണം…”

“ഹോ… അപ്പൊ എനിക്ക് പറ്റുമോ അതിന്…??