പാർവ്വതീ കാമം 552

“ എന്റെ കുട്ടാ പതിയെ പറയെടാ… ചേട്ടനെപ്പോഴാ വരുന്നതെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല… ” അവനെ ദേഹമാകെ കണ്ണോടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“ നീയാകെ ക്ഷീണിച്ചു പോയല്ലോടാ മോനേ… ഇവിടെ നിന്ന് പോയപ്പോൾ നല്ല ആരോഗ്യത്തോടെ പോയതാണല്ലോ… ” പാർവ്വതിയിൽ പരിഭവത്തിന്റെ സ്വരം.

“ ഇവിടെ നിന്ന് പോയപ്പോൾ എനിക്ക് കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന പോഷകാഹാരങ്ങളൊക്കെ പോയില്ലേ… ” പാർവ്വതിയെ ഒരു കള്ളനോട്ടം നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

“ എന്ത് പോഷകാഹാരങ്ങൾ?…” അതു ചോദിച്ചപ്പോൾ മിഴികൾ ചിമ്മിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആ കണ്ണുകൾ ഒന്നു ചെറുതായി.

“ എന്റമ്മക്കുട്ടീടെ അപ്പവും പാലും… അതു തിന്നിട്ടല്ലേ ഞാൻ​ നന്നായത്.. ” ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ കുട്ടൻ പറഞ്ഞു.

“ ടാ തെമ്മാടി … നിന്റെ നാവിനു ലൈസൻസില്ലാതായോ…. ഉം…. ഇപ്പൊ നല്ല ഉശിരൻ ആൺകുട്ടിയായി… നീ കുറേ തിന്നതല്ലേ എല്ലാം… മറന്നോടാ അതൊക്കെ…. ” ഗൂഢമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പാർവ്വതി അതു ചോദിക്കുമ്പോഴേക്കും രമേശൻ അങ്ങോട്ടേക്കെത്തി.

“ എന്ത് തിന്നുന്ന കാര്യമാ പാർവ്വതീ പറയുന്നേ?…” പുതിയ ഷർട്ടും മുണ്ടും ഉടുത്ത് ഹാളിലേക്ക് വന്ന രമേശൻ ചോദിച്ചു.

“ ഓ… അത്… പിന്നെ… കുട്ടൻ ഒന്നും കഴിക്കാതെയാ വന്നത്… അപ്പവും കറിയും എടുക്കെട്ടേന്നു ചോദിച്ചതാ…” ഇടറിയ ശബ്ദത്തിൽ പാർവ്വതിയുടെ കിളിമൊഴി… കുട്ടനെ കണ്ടപ്പോൾ പരിസരം മറന്നുപോയി അവൾ… അതാണ് രമേശന്റെ സാമീപ്യം അറിയാഞ്ഞത്.

“ ആന്റിയുടെ പാലപ്പം എനിക്ക് വല്യ ഇഷ്ടാ അങ്കിളേ… ഞാനിവിടെ കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്നപ്പോൾ കുറേ തന്നതാ… ” ഒരു നിഷ്കളങ്ക ഭാവത്തോടെ കുട്ടനതു പറഞ്ഞപ്പോൾ പാർവ്വതി അവനെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി… ആരോടും എന്തു പറയാൻ​പേടിയില്ലാതായിരിക്കുന്നു ചെക്കന്.

“ ആഹാ… അപ്പൊ നിനക്കിവിടത്തെ ഭക്ഷണമൊക്കെ പിടിച്ചല്ലേ… കൊള്ളാം… പാർവ്വതീ ഇവന് വേണ്ടതെന്താണെന്നു വച്ചാൽ കൊടുക്ക്… ഞാൻ​ കാറിന്റെ ഉള്ളൊന്ന് ക്ലീൻ ചെയ്യട്ടെ… ” അതു പറഞ്ഞ് രമേശൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

എന്തൊക്കെയാ ഇവൻ പറയുന്നത്… തന്റെ കണവന് ഒരു പാവമായതു ഭാഗ്യം… അല്ലെങ്കിൽ എല്ലാം കുളമായേനെ… പാർവ്വതി കുട്ടന്റെയടുത്ത് ചെന്ന് കുനിഞ്ഞ് അവന്റെ വലത്തേ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു തിരുമ്മി.